یاد خدا

دست ها خالی است اما دل پــر از یاد خداست

هر دلی از یــــاد حق پر شد، پر از داد خداست

بنده ی نیــــکو کسی بــاشد که  در ایـام سخت

در عمـــــل گوینــــد او همـواره مُنقــاد خداست

قدر این دل را بدان کین دل خریدارش هموست

این گـران گـوهر فقط ،  در نزد عبّـاد خداست

بنده مومن،  به چشـــم دل ببینــد هـــــــر چه را

گوئیــا دل نیــز  او را ، جا و میعـــــا د  خداست

نــــور ایمـان وه چه غــوغا می کند  جـانا ببین

کین غلام مه جبین آن بنــــده ی شـاد خداست

هر که را خوب و بدی باشد خدایش عالم است

مدرک اش همواره باقی ، نزد اسنــاد خداست

این زبـــــــان در کام مومن نیست  ابـزار گنـــاه

مخزن ذکر است و ناطق،  بهر اوراد خداست

داد : عدالت

مُنقـاد : فرمانبردار

عُبّاد : بندگان

میعاد : وعده گاه

شاد : خوشحال ، خوشوقت

اَوراد : وِردها جمع وِرد