بانی مرگ زلیخایت کی است ؟

بشکفد تا غنـــــــــــــچه ی سرخ لبت  

 طبع شعری و شاعری گــــــــل می کند 

ساغر  لـــــــــــــــــــب های عناب نگار

 دفتر  شعرم ,  پر از  مُـــــــــــــــــــــل می کند

می نشــــــــــــــــــــــــــــــیند تا قلم آهسته در

 گرمیِ آغوشِ انگشتانِ دســــــــــــــــــــــــت

 از شراب اشک, ناگه  می شــــــــــــــــــــود

 دفتر وشعر و قلم , شــــــــــــــیدا و مست  

دســــــــــــــــــــــــــــــت در دست قلم انداختم  

 می روم , تا عشق را پیـــــــــــــــــــدا کنم

رفته ای , مجبور می گــــــــــــــردم که باز

 با تمام غــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــصه هایت , تا کنم

بس که شعر ازغصه و غم گفته ام

 عالم و آدم زدســــــــــــــــــــــــــــــتم شاکی است

آآآی یوسف  مُردم و معلوم نیست

 بانی مرگ  زلیــــــــــــــــخایت ,  کی است ؟

ای که عمری بر دل مجـــــــــــــــــنون من

 بی محابا کدخــــــــــــــــــدائی کرده ای 

آشیانم را چنین آتش مـــــــــــــــــــــــــزن   

  ای که من  را دل هوائی کرده ای

تو بیا تا ای مـــــــــــــــــــــــــه  زیبای عشق 

روی ماه ِ آسمان  را , کـــــــــــــــــــم کنم

خنده کن تا باز در دیوان خــــــــــــــــــــــود  

جای پای عشق را محــــــــــــــــــــــکم  کنم