من و رویات

به یادت من هر شب کنار ماه میشینم

تو رفتی و تو فکرم هنوز با تو درگیرم

تو نیستی و من اینجا به جات ، با ماه هم آغوشم

ولی خوب میدونم این رو که تو فکرت فراموشم

بازم آغوش من داره بوی عطر تو رو میده

دلم هر لحظه بی چشمات جون میده ،میمیره

سرم به جای شونه ات روی شونه ی ماهه

از وقتی رفتی همه شبهام پر از بغضِه، پر از آهه

میخوام چشمام رو ببندم رویِ بدی دنیا

میخوام آروم بگیرم من به دور از همه ی غمها

ای کاش ببینم من تو رو امشب تو رویا

میخوام باهم بریم کنار دریا

بریم کنار دریا،توی ساحل عشق بشینیم

حس کنیم خوشی رو باهم ،که نتونستیم تو دنیا ببینیم

پرده ی چشمام آورم آروم بسته میشه

باورم نمیشه اما آروزم حقیقی میشه

+ شعرم ناتمامه

+ادامه اش رو داخل پست بعدی میزارم:)

و

یک سوالی

به نظرتون این امکان پذیره که بدون مخاطب یا بدون داشتن پیش زمینه ایی از اتفاقی در مورد اون مخاطب یا اون اتفاق شعر بگین؟

خیلی ممنون :)