سائلین سقا

سرزمین کربلا را ناله های غم گرفت

سینه ها از درد هجران حسین ماتم گرفت

یک گلستان گل به دشت کربلا پرپر شده

دختر خیر النسا،از داغ گل مضطر شده

شیون آن کودک خونین جگر ناید به گوش

رفته است از فرط شیون دختر مولا ز هوش

دست عباس علمدار گشته است از تن جدا

ناله های اصغر از حنجر رود سوی خدا

گریه های فاطمه پیچیده است در آن فضا

از برای غربت آن کودکان بینوا

این همه رنج و فغان هست از برای عاشقی

حفظ دین از عمق دل  با این همه آوارگی

ای خدا ما سائلان در این زمان دل خسته ایم 

در جوانی قلب و دل را ما به مولا بسته ایم

سائلیم اما به هر در ناامید

جز به درگاه ابوالفضل رشید