تب سرد زندگی

آسمان روزگارمان ابری است
باد سرد بی تفاوتی در كوچه های
زندگی میوزد
سرم داغ شده و
تب گرفته ام در این هوای سرد!!!
در تب سرد بی تفاوتی ها میسوزم و
ساكت شده ام
در سكون من حرفهای زیادی
خفته اند
به گمانم منتظر یك شاعر تازه اند
زخم رنج هایمان عفونت كرده
و بیمار دردهایمان شده ایم
باور كن به محرومیت عادت كرده ایم  
رازهای سیاه را دلهای سپید
میدانند
سیاهی همه جا شناور است
روزی صدایم را خواهی شنید
آن روز كه رنگ آرامش دیدنی باشد ..
عبدالله خسروی(پسرزاگرس)