من یک زنم

تو هرگز نخواهی دانست

در پس روزگارانم چه گذشته است

چه دستهایی بدرقه ی راه من

چه چشم هایی خیره به بازگشتم بود

من

 یک زنم

زنی که آرزوهایش را قبل از بلوغ ،سقط کرده است

تا تو، ای مرد(هم خانه ی من)

فقط تو

خوابهایت را آسوده سر بکشی.

برای هر لحظه ی تو

باید جلف تر از هم جنسانم باشم

با شادی تصنعی

و بوسه های معلق در هوا

و عطرهایی که بوی مرا گم میکند،

تا تو

فقط تو

لذت ببری.

عروسکی هستم در دستان تو

با رخت هایی که به من نزدیک نیست.

تو هرگز نخواهی دانست

در پس روزگاران این هم بستر تو چه گذشته است.

تو مرد هستی و

مردانه شناختی مرا.

پ ن: نوشته ی حقیر برداشت آزاد از زندگی یکی از دوستانم بود.اگر جسارتی شد ببخشید.