هوای دو نفره

چقدر چشم میخواهد کمی خواب

دل سنگ چقدر کشده بی تاب...



هوا سوزُ،داری تو جُفت

دلم یاد داری چه گفت؟!



همیشه سخت بودش دل ربودن

دلُ اتش زدن،اسوده بودن...



من اینگونه ،حدیثِ راحت

منم دیوانه،خیس صداقت



بدان روز بلند برگ ریزان

که باشده چاره بر این مریضان



بفهمی من ز فریادم کاستم

بدان میشد،نیشد،من نخواستم!



بدان درد میماند به سینه

نخواهم گشت هرگز آدینه...



دلی که راه دادی همه کَس

نباشد دل گوییم من همی بَس



تو بردی! بیا این جام مال تو

تو خوبی! بیا این این انعام تو



تو پیروز،شما پایـــــــــــندگان

صبا روز،همه ایـــــــــــندهگان



با این زمینُ،اینم فَلـــــــــــک

بیا این خداُ،اینم مَلــــــــــــک



نگو من نمایان افسرده ام!

بدان من نالان مرده ام!



بگو ظلم تا کجا گستریم؟!

کجا بر خویش باید بنگریم؟!



دروغُ راستی گَشته محلول؟!

تو خویش را هم زنی گول؟!



بیا این منُ تا توانی بکوب

بدان میسازی اهنی خوب



تو دوست داری بیگانه را

بکار تو این دانه را



سخن نگوییم دیگر گزاف

بیا این ره این تو،رو صافِ صاف



بنیامین بتـــــــــــــــــــــا