قصه

من از این قصه که گفتی تو برام بیزارم
همه عمر نشستم که به اینجا برسم
بیخبر
منکه از حال تو آخر همه دم بی خبرم
پرو بالی که ندارم به قفس تا بپرم
زار
منکه در کنج قفس زارو زمینگیر شدم
قصه عشق منو این همه تکثیر شدم
مهتاب
مهتاب بداند همه دردو غم من را
دیوانه شدم منکه به ویرانه خدایا
ناله
ناله کم کن دل زارم که رفتی ز کفم
تو بگو با غم تو من شب و روزم چکنم
محفل
نباشم من در این محفل که سوزم همچو آن شمعی
خدارا شاهدی اشکم که سیلابی شده آخر