غزل در غبار زمان

حرفها در دلم تلنبار است                             چشم ها مثل ابر خونبار است

جای رحمت,زمانه, انگاری                         داعما دوستدار آزار است

دل,که یک روز,اختیاری داشت,                   سکه ای در میان بازار است

در هیاهوی آدم و آهن                                ناز معشوق بی خریدار است!

ساعت انگار بی تو خوابیده                        عقربه, مثل اینکه بیمار است

مثل شب های قبل چشمانم                         باز تا دیر وقت بیدار است

در و دیوار بی صدا نالید                         لحظه ی فراق دشوار است

حاصل ضرب غم,در عشق                     در حسابت,کدام مقدار است؟!

یاد آن روزهای خوش کردم                    یادگارش هنوز بسیار است:

قاب عکسی نوشته ای ,شعری                  گر چه با خاک,زیر آوار است

عکس های شکسته ی ما هم,                        یک به یک,نقش های دیوار است

یاد آن روز ها که وقت غم,                       هر کسی را هزار غمخوار است

خاطرات گسسته ی دیروز,                     در غبار زمان,گرفتار است

کور سوی چراغ کم نوری,                     از فرا سوی شب,پدیدار است

از میان کویر تنهایی,                         راه رفتن,هنوز هموار است