سفره های خالی

تمام سال های من پر از فقر و نداری بود
همه ی روزها ذهنم به فکر سفره خالی بود
چقدر درد داره که هرشب خجالت خونه برگردی
توی اون سفره ی خالی بدنبال چه میگردی؟
نگاه بچه ها خیره به دست های توه بابا
بگرد شاید یه لقمه نان، پیدا شه برای ما
آخه بچه چه میفهمه غم تلخ نداری رو
نگاه سرد مادر رو یا اون جیب های خالی رو
تمام عمرغرورت رو پای اون سفره میریزی
لبات میخنده و اما خودت از اشک لبریزی
شکم هایی که سیر هستند نمی فهمند چی میگم
نمیدونند که شعرامو برای چی،به کی میگم!!...