یاد دوست

تو سی و دو بهار از من دور
من نزدیکترین بهارم به مرگ
توزنده می مانی درخاطره ها
من سیاه می میرم در دایره ها
جسم پاکت زیرخاکدان زمین
روحت شب پره ی غرور
من علف تلخه ای می میرم به چنگ
تو زبان زدِ دهان ها شده ای
من از دهن رها چون تف
 می میرم به ننگ
تو سالاری و برقرار دلها
 باخون سُرخت
من مانند یک لاشه
 می میرم رنگ به رنگ
*********************
علف تلخه = علف هرزه ای که در باغات حوالی زادگاهم می روید گرچه گلهای ریز قشنگی دارد ولی بوی بدآن تنفر آورست
چنگ = وسیله ای است که در کارکشاورزی از آن برای برداشتن دسته های علوفه استفاده می کنند
****************************