بیابان

ترسم ای دوست بسوزم به بیابان غمت

سر و سامان بدهم بر سر سامان غمت

بزنی بر دل و جان آتش و با خود ببری

مشت خاکستر دل را تو به تاوان غمت

نو بهارم نکند دست تو گلچین باشد

بسپرد یاس دلم را به زمستان غمت

خلوتی با گل و آئینه و شبنم دارم

دوست داری بشوم همدم باران غمت؟

همسفر با تو به همراه دف و نی بشوم

پای کوبان بدوم تا به نیستان غمت

ترس دارم به کنارت بنشینم ، یکدم

بی تو یک عمر نشینم  به شبستان غمت