دل آزرده ام را هيزم آسايشت كردي

زمين را عاشق احساس بي آلايشت كردي

زمان را كيش و مات لحظه هاي خواهشت كردي

نظام آسمان را ريخت برهم چشم تو آنوقت

دل ِ طوفاني اش را غرق در آرامشت كردي

شبيه شمس تبريزي هزاران مولوي در من

نشاندي و به يكباره اسير چرخشت كردي

به خود مي بالد از زيبايي ات حتا خدا وقتي

تمام كهكشان را عاشق پيدايشت كردي

فقط ارديجهنم داشت تقويم دلم اما

ورق برگشت وقلبم را محل رويشت كردي

زمين بي خوشه ي گندم مكان ِزندگاني نيست

مرا قرباني فرجام نفسِ سركشت كردي

به خاكستر نشيني عادت ديرينه اي دارم

دل آزرده ام را هيزم آسايشت كردي

سيد مهدي نژادهاشمي