رهـایی...

« به نام خدای آذرگون باران »

در غـُـربتِ مـُـوهوم ساحـل

میان شـَـبمــرگیِ دریا

رهایم کن رهایم کن رهــــا...

از این تن شـُـــوریِ رِخوت

از این بی رحمـــــیِ دنیا

 تو ای شاهــــرگِ  نقـــــره فامِ خـاک

آوازه ی دره های خامـــوش

درخششِ پـــوشینه پا

مسافـــــرِ بی عبورِ دریا

بیا امشبـــی را 

به  آغــــوشِ منِ تنـــــها

ــــــــــــــــــــــــ

به قلم بارونی : زِلفِشِـــه --- 10 / شهریور / 92