تنها عاشق ترین واژه دنیا است ...

با این مـحدود واژه ها , چند شعر میتوان نوشت ؟

از دبـــــــیر ادبیات باید پرسید .

کدام فصل ادبیات را باز باید خواند ؟  برای فهمیدن اتمام شعرهایم ...

بگو چند بار ؛ باید خواند ...

و من فقط از تنها بودن این واژه ها میترسم .

از اینکه عاشق نشوند ...!

از این که ؛ اینقد زیبا نلرزد روی  دفتر خالی من . . .

واژه ها ی عزیز ! 

مثل من نشستن سخت است ؛ بغض کردن در این ابعاد خاموش سرد . . .

تا چه حد تنهایی را فهمیده ای 

و فارغ از توصیه های دبیر ادبیات ؛ تنهایی را چه معنا کرده ای ؟

امشب شب حرف است ؛ بیا با هم واژه ها را معنا کنیم . . . .

به دور از " تن ها " بودن ؛ بودنی عجیب و سخت است !

مرا در آغوش کدام واژه  جا خواهی کرد ؟

و در کدام واژه میخوابانی؟

از کدام واژه ها برایم " لالـــــایی " میخوانی ؟

و من را به اندازه کدام واژه عاشق کرده ای ؟

چرا نمی ترسی از عذاب این تنهایی ؟

چطور باورت شده میتوان تنها نشست ؟

راستش واژه "تنها " هم تنها نیست ؛ شاعرو قلم وکاغذ دوستان همیشگی اویند . . .

شاید هم  تنها عاشق ترین واژه دنیا است .

و فقط منم و تویی که لای این دفتر ؛ فقیر از زمین و نزدیک به آن خیال شاعرانه " این " . . .

و تو نزدیکی ؛ ضمیر اشاره دور چرا ؟ !

و تو  را هرگز " تنها" نخواهم خواند .. . 
 

و شاید عاشق شده اند کلمات ؛ همین . . .

و من  نظری  تو را میخوانم و تو دور ترین در حقیقت .

سهراب ؛ شقایق هست 

ولی تنهاست ؟ چه باید کرد ! ؟

راستش میدانی ؛ شقایق ها دچار مرگ شده اند .

آخر کو طبیب آن ها ...

چه کسی وقت خواهد گذاشت و صرف خواهد کرد هزنیه ای برای درمان این همه تنهایی " عشق " ...

و هوس . . .

جامه ی زیبایی به خود پوشیده .

من از این شهر گریزانم ؛؟ چراغ کو ؟

آهای سهراب ؛ با قایقت به کدام جزیره پناه برده ای ؟

درک نمی کنم این ابعاد ؛ تهی را .

و هیج واژه ای نیست که جا شود در بزرگی این عشق .

دچار باید بود ...

در برهنگی آفتاب گام باید زد .

و گاهی لبخندی هر چند اجباری ...

واژه ها ! 

ای تمام سرمایه های من ...

کجایید ؟؛ من عجیب تنهاییم .

تنــــــــــــــــها مثال آن ماهی تنگ عید ...

آن قلم کوچک افتاده پشت میز ...

و در نزدیکی من ؛ شهری دچار شراب .

و شرابهایی که تنها خاصیشتان , فراموشی است .

و من به دنبال آرایه ی جدیدی میگردم ؛ برای بیان تو !!!

شاید تو را  بفهمند . . .

فارغ از اینکه ؛ تو ساده ترین ؛ تعریف دنیایی

و من خاموش نمیشوم به سادگی آتش و پایسته خواهم ماند .

تبدیل نخواهم شد .

بیا ؛ بیا مثل من رهــــا شو .

واژه هایت اندک ند ...؟

 نه

گم شدن ؛ خصلت خوب شاعر هاست .

باید گم شد ؛ در شهر دور عشق ...

و دچار باید گشت ...

عشق باید خواند ؛ عشق باید کاشت ... سر هر طاقچه , قابی از عشق باید کاشت ...

مشق باید کرد ..

ترانه ها باید نوشته....

از آیت های  بی امان ...

فـــــرار باید .

در این بازار گرم دنیا ؛        

 تو به اندازه تنهایی من تنهایی....

و دلت گهگاهی ؛ نفسی میخواد ؛ که بدانی ؛ هنوز زنده ای !!  میدانم

خوب میدانم ؛ تو چه حد تنهایی ...

و شب تکلیف نمیکند برتو این خواب را !

و شرم آسمان از این خاموشی ؛ میدانم ....

(عِرفا)