چشمه ی خاموش

این چشمه ی خاموش از حادثه پیدا بود

از خشکی لب ها در اغوش  شب ها بود

شب های سردی که از بغض می بارد

این بارش هر روز با ناله خاموش بود

هر ثانیه این دل با عطش هر روز

این تپش دل ها هر روز بی جان بود

با چشمان خود دیدن هر لحظه در گیر بود

شب های ان روزم در خواب ها دیدن

لب های خشکیده بازم پیدا بود

فردای ان روزم در غصه و ماتم

از گریه سیرابند این عطش جوشان بود