وطن

هر جاي آسمان پا بگذاري

کف پایت کبود می‌شود

حتي بر خنکای سرد ِخلیج

که با دست‌ها‌ی باز

روی ساحل ِوطن پهن می‌شود

كنار خاله‌زنك‌هاي رو به روي هم نشسته

که پشت سر مهتاب

غیبت می‌کنند

دعای آدم ها نیز

تا پشت گوش باران می‌رسد

تا همسرانی که ...

همیشه دچار تأخیر بوده‌اند

به این طنز مه آلود

با دهانی تر

همیشه خانم ها مقدمند


معشوق من اما

از آن بیابان ها‌ی یخ زده

با دست ها‌یی از هم دور

برایم فال می‌گیرد

که دست‌ ها‌یی باز

روی تنم وطنم افتاده است