شکوه و دعوت

ویرانه را مانم گهی

خالی ز می پیمانه را مانم گهی 

با این همه دلبستگی با همزبان و همدلان

در جمع اشان بیگانه را مانم گهی

بی خانه را مانم گهی

مارا ز ما ببریده اند

از دیده چون نور و ضیا ببریده اند.

بگرفته آب و خاک ما، از ریشه دور انداخته،

با فتنه و ریو و ریا ببریده اند،

با صد جفا ببریده اند.

اکنون بیا با هم شویم

یکجا شویم، چون قطره در هم زَم  شویم

در  سرزمین آریان،  عاری  شویم  از  مرزها

مهمان خانِ خانه ی رستم شویم،

سرمست جام جم شویم