ستیز اندیشه

اسکن ذهن را شروع کردم،حاصل اش شد نوار اندیشه

در تکاپوی فکر خود دیدم ، ردپای خیال و رویا را

وهم گاهی اضافه تر می شد، در بساط شکار اندیشه

ریخت در کام من پریشانی لحظه های غریب نادانی

در چراهای بی جواب آخر رفته از در زوار اندیشه

در هیاهوی ناله ها کر شد،گوش منطق گرای فهمیدن

کور شد چشم دانش ام آری در هوای غبار اندیشه

نا امیدی سراغ من آمد، گفت در گل همیشه می مانی

ترس درمن چو اشک جاری شد،خم شدم زیربار اندیشه

حیرت لحظه های تنهایی بود بامن که ناگهان یک شب

عشق آمد کنار بالین ام،گفت جانم جوار اندیشه

کلبه ای جاودان و تابان هست،هیزمش را خودت مهیاکن

دست عقلت ببند به پای ِدل ، آتش افکن به دار اندیشه

داستان ستیز من این است، این چنین شد رها کلنجارم

عشق آمد عروس ِ عقلم شد،کودک اش نوبهار اندیشه