سوختم

رفتی و در آتش اندوه دنیا سوختم
بی‌سبب در حسرت امروز و فردا سوختم

چشمه‌ی اشک و نگاهم خشک شد با رفتنت
از غم تنهاییِ دل همچو صحرا سوختم

گرچه گشتم خسته از عشق دروغینت ولی
لابلای خاطراتی تلخ ، تنها سوختم

نیست عاشق را خبر از سینه‌ی پُر درد یار
با هزاران راز در دل بی‌محابا سوختم

سخت شد جنگِ میانِ عقل و احساس و دلم
مثل مجنون در فراق و عشق لیلا سوختم

با قلم تصویر کردم بر در و دیوار دل
نقش عشقت را ولی غرق تماشا سوختم

✍️فرحناز آقازاده(یکتا)