شب هزاران نگاه مرده

حالا آوارِ خیالت
سرودِ سیاهِ این خاک است:
هر ذره ــ
تشییعِ جشنواره‌ای از ستاره‌های خاموش
و من
پیکره‌ای از بلور که آفتاب در سینه‌اش

سوگوارهِ
حرفِ آخرَم را
به باد می‌سپارم تا بِبُرد به کویرِ صدایت:
عشق،
تابلویی از زخم های تازه است
که هر صبح
با نخستین تیغِ آفتاب
دوباره می‌درخشد …
و می‌سوزاند.


درود برشما بانوجانم
بسیار زیباست
آفرین

شاعر گرامی
آفرین صد آفرین
بر اشعار و افکارزیبای شما
شاعر
شیرین سخن گلبار ما

درودها شاعر بانو استاد خدابنده ارجمند☄️🤞👏🥰💝🌹🍻🌸💞

بسیار زیبا و دلنشین،قلمتان پایا🌿🍃💐