تابش مهر

#غزل -شماره ۶۷۱

بسمه اللطیف
تابش مهر

چون انجامید پایان خردورزی به شیدایی
بجوش و این کویر خشک را بنمای دریایی

تباهی گوهر انسان نبوده است و ندارد خود
تمام زندگی بی تابش مهر تو معنایی

سیاهی از حد خود رفت و تاریکی جهانگیر است
برآور سر که خورشید بزرگ عالم آرایی

خوش است آن که بیاموزی به یک عمر و بر افروزی
چراغ دانش مردم به نور پاک دانایی

بر آی از غنچه واری در گلستان وجود خود
به اوج خویش نائل شو به دوران شکوفایی

به آیین خردورزان مهرآیین بدان مهدی
نمی داند کسی هرگز که آیا هست فردایی

《جهان پیر است و بی بنیاد》و از رسمش فراری نیست
بپوشان غصه هایت رابه لبخند دلارایی

#مهدی_رستگاری
بیست و سوم دی سال یکهزار و چهارصد و سه خورشیدی
دوازدهم ژانویه ۲۰۲۵ میلادی


دفتر شعر روزگاران

۱۰۹۶