حکم عشق

به حکم عشق شبی شد دلم غلام خودم
شب وصال نگارم شود به کام خودم
به مکر و ملعبه‌ی عشق باختم دل و دین
از اول عشق غلط بود با کلام خودم
سکوت کردم و تا استخوان رسید غمم
و مرهمی که ندیدم به التیام خودم
شدم اسیر نگاه تویی که تا دم مرگ
مرا به عشق فرا خواند با مرام خودم
چگونه برده‌ای از یاد عشق و مهر مرا
همیشه بوده‌ام عاشق به احترام خودم
سیاهچاله‌ی تنهایی‌ام پر از درد است
نرفته ام پی درمان به اهتمام خودم
ببین که کشته دل و روح را عذاب فراق
یقین شبی بگیرم از غم انتقام خودم

✍️فرحناز آقازاده(یکتا)