در جاده های ِ خاکی ِ پیشانی اش رنجی
چون مار زخمی راه ِ خود را باز تر کرده
پشت ِ حصار ِ باغ ِ چشمش با کلاغی پیر
رد و نشان ِ پنجه را طناز تر کرده
چون بچه آهو می دوم آرام و بی پروا
در لا به لای ِ گله ی ِ مار ِ سر ِ مویش
او شاه ِ ماران ِ هزار و یک شب ِ تاریخ
من واله ِ شهزاد ِ زیبا و سخن گویش
یک ساحره در چشم هایش فکر جادو ها
یک راهبه در اخم ِاو مشغول ِ مرتاضی
شیخی میان ِ اشک هایش حیله ها دارد
من کشته ی ِ مرتاض و شیخ و چشم ِ این غازی
نقل و نبات ِ حجره ی ِ عطاریش پیدا
عطر ِ گل ِ سرخ ِ لبش هوش از سرم برده
دمنوش ِ گرم و تازه دم دارد به دکانش
نوش ِ دل و جانم که غم از خاطرم برده
نسخ ِ رخ ِ او را ندیدم در همه دنیا
بر قاب ِ سیمایش ببین تعلیق ِ زیبا را
ترکیب ِ نستعلیق ِ خط وخال ِ خوش رنگش
درس ِ جنون میداده دل های ِشکیبا را
با پرسه ی ِ چشمم درون ِ سرزمین ِ او
دیدم میان ِ قله ها ، نصف النهارش را
دنبال ِ ردّ نور ِ خورشید ِ مدار ِ او
چون بذر وحشی می دوم طول ِ بهارش را
در خندق اطراف لب هایش اسیرم من
محتاج ِ آب ِ برکه ی شهر ِ دهان ِ او
یک دل به دنبال ِ کمی آب از لب ِ چشمه
یک من که میگردم پی ِ نام و نشان ِ او
شعر بسیار زیبا و با احساسی قلم زدید
دستمریزاد
پیروز و دلشاد باشید