از صدای عاشقی ، ای کاش کر می شد دلم.
من ، فرشته بودم و فوق بشر ، می شد دلم .
باز ، او می رفت و من می ماندم و دلواپسی
روز از نو ، روزی از نو ، دربه در می شد دلم .
ساده بودن ، سبز می شد ، مهربانی می شکفت
درمسیررابطه ، وقتی که تر می شد دلم .
بارسنگین خودم را می کشیدم تا خدا
مثل نیلوفر، کمالش مختصرمی شد دلم .
می نشستم درکنارشب ، به بام ارزو
چشم درراه تحقق ، تاسحرمی شد دلم .
جاندارم تا کسی رادرخودم مهمان کنم
کاشکی از انچه دارم ، بیشترمی شددلم .
* * * * * * * ** * * * * * * * * * *
مریم شجاعی - بروجرد- فروردین 78