دیگری

شعر گفتم و تو خواندی از برای دیگری
آرام نمیشوی جز با صدای دیگری
گفتمت اَبَد که هیچ، یک روز هم ارزانی ات
با وفا یا بی وفا، تو با وفای دیگری
بُت زیبای منی و این دلت از سنگ است
میپرستم من تو را، گرچه خدای دیگری
شرح حالِ بیت های خسته ام را تو نپرس
غم تو شیرین تر از عشق و شفای دیگری
تا که میدوزم به چَشمَت، چَشم های عاشقم
در دلت موج میزد از رد پای دیگری
بوسیده ام بار ها در خواب های هر شبم
آن لب سرخی که دادی در خَفای دیگری
سعدیا! ... مهر و آبان هیچ ... زمستانم رسید
میروی سردتر از دِی به هوای دیگری
شعر میگویم برایت، تو نَفَهمی بدرک
بار دیگر هم بخوان با عشق برای دیگری

#معین
نیمه شب ۲۵ آذر ۱۴۰۳