من یک مترسکم

درود بزرگوار
اجتماعی بسیار زیبا و بجاست
مزین به نقد نافذ چناب اکرمی عزیز و جناب صادقی بزرگوار

خیلی زبیاست

درود جناب رضایی مقدم
نمایی بسیار بسیار زیبایی سرودید و حق نیمایی رو همه جوره ادا کردید
واقعا ما در این شرایط با مترسک تفاوتی نداریم و فقط نشستیم و جرات دم زدن هم نداریم فقط امید بستیم که دیگرانی بیایند و کاری برای ما انجام دهند
واقعا بد گدایان کور و کری هستیم
به قول جناب اخوان
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
سر ها در گریبان است
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید نتواند
که ره تاریک و لغزان است
وگر دست محبت سوی کسی یازی
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است
پیروز و دلشاد باشید و به مهر معرفت بسرایید

درود. شعرهایی هستند که آنچنان با انسان پیوند می خوردند که به سختی می توان از خواندن و یادآوری آنها اجتناب کرد. اینکه کسی بگوید:
... تا من یقینِ زاده ی پوشالی شَک ام
من یک مترسکم
از آن جنس حرف هاست.
مضمون شعر با وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن، که البته به صورت شکسته (نیمایی) استفاده شده، بسیار متناسب است.
از جنس آدمی آدمک نما
در مصراع بالا آشنایی زدایی لطیفی هست. عمدتا ریاکاری از این جنس است که شخصی پلید خود را نیک جلوه می دهد. اما تراژدی شاعر ارجمند من ورای این حرف هاست...اینجا آدمک ها «آدم نما» نیستند بلکه آدم ها «آدمک نما» هستند که اوج سقوط است! آدمی که خود خواسته و خودآگاه از خودش تهی می شود؛ آدمی که آدمیتش را باور ندارد...این بالاترین فاجعه ممکن است.
در تندباد و همهمه ی هرزه پروران
در بند تندبادِ خدایان ناخدا
هرزه پروران همان کشاورزان پلید مصراع دوم هستند؛ «خدایان ناخدا» ترکیب شگرفی است؛ جدا از ایهام ناخدا و معنی کشتیبان و اشاره به طوفان و تندباد و...، معنای دیگر نا«خدا» جنبه ای مهم را بر ما آشکار می کند: آدمیان آدمک نما، بندگان خدایان ناخدا هستند. فرق این دو چیست؟! آدم آدمک نما، از جایگاه خود سقوط کرده و دیگر خودش نیست؛ این معبودان اما از جایگاه واقعی خود به جایگاهی موهوم «صعود» کرده اند و از مقام ناخدایی به خدایی نائل آمده اند.
لازم به ذکر است که من فکر می کنم تکرار کلمه تند باد در
در تندباد و همهمه ی هرزه پروران
در بند تندبادِ خدایان ناخدا
چندان خوشایند نیست شاید در مصراع «در تندباد و همهمه ی هرزه پروران» بتوان به جای تندباد کلمه دیگری گذاشت و البته ممکن است خطا از طرف من باشد.
شعر از نظر موسیقی بسیار خوب است و واقعا از تناقض، تضاد، تقابل، تناسب، واج آرایی و هم نشینی، نماد و ایهام به زیبایی استفاده کرده. هر چند هر کسی باید مدام پالایش شود و بهبود بیابد.
ای کاش افراد بیشتری این شعر را بخوانند....

درود گرامی
بسیار زیبا ست

درود بر شما