روانی

در جهانی که خدا ما را روانی میکند
شاید این باشد که شیطان حکمرانی میکند
ظاهر از باطن همانگونه که منفک می شود
علم از اندامِ ثروت دیدبانی میکند
زیستن تنها مُرادِ آدمِ خاکی نبود
زنده ام اما دلم بد زندگانی میکند
دردمندی را دگر پرهیز دارند اغنیا
مست و مغرور اند و بس جفتک پرانی میکنند
پیر و فرتوت است گر قلبِ سخاوت خیزِ ما
بهرِ عشق و اشتها یادجوانی میکند
بر بیابان سر بذارم از سقوطِ اشک و آه
چون سرابی را که قصد بی نشانی میکند
با مذاق اش سازگار است آنکه میداند چنین
با تبانی ادعای قهرمانی میکند
جسم بیدارِ زمان را می برد تا قعر چاه
روح امثال شما را آسمانی میکند
ناخدای کشتیِ نوح ام که بعد از سالها
بازوانم قایقی را بادبانی میکند
گشنه ی پاکم ولیکن نان به خونم میزنم
دیده ی تارم سگان را پاسبانی میکند
گِل بگیر آن حاکم شهری که میداند چرا
مردکِ دیوانه دارد شادمانی میکند
آن ستمگر زاده اسنادِ شما را دستِ گرگ
داده و این گله را بابِ شبانی میکند
بی خرد غافل مباش از گردش این روزگار
میرسد روزی که رعیت زاده  خانی میکند