لعنت

خدا لعنت کن انسان را اگر فرمانده ی شر شد
اگر تا غنچه  روئید و سپس در باطنِ خر شد
زِ آب و گِل بنا گشت و دمیدی روح درجسمش
همانیکه به وقت پاس داری کور و هم کر شد
برای هیچ جنگید و مقیم کوی شیطان گشت
درونش خالی از مهر و برونش هم ستمگر شد
غریقِ خواب غفلت را بزه کاریش کِی بیند
که این مخروبه در امواج بیماری شناور شد
حماقت کرده را گاهی سری بر سنگ میکوبد
نه تا وقتیکه فرد متهم در نقش داور شد
و این پرسش جوابی جز خودآزاری مگر دارد
زِ آنکس که چرا در مسلخِ دیگِ سماور شد
که از روز ازل داند که میگویند مشکلها
عیارِ علم و ثروت از دمِ خلقت برابر شد