زُمرد

الا الماس بی قیمت.......
زُمرد در نگه.....
شوق و شعف در جان.....
تماشا با تو معنا.......
جذبه جذاب......
خدای عشق.....
ای بی وصف....
دلنوشِ پر از احساس
همیشه در گمانم بود
مَنم‌ مَن کز نگاه و سمت چشمان تو در شعرم
سُرایش دارم و با واژها تصویر می سازم
ولی غافل از این بودم
که این‌چشمان‌گیرای تو می باشد
که خود شعر است
تَرین شعر تَر دنیا
ز آغازین دَم اول
وتا بی حد نا‌معلوم
بنازم بر خمار مستی چشمت
نبودم بود در جانم
الا ای دلخوشی....
بیوقفه در جانم......
تو بودی و‌من غافل نمیدانستم ای جانبخش در جانم
به هر لحظه به هر ان و به هردم
قشنگ سمت چشمان تو شاعر بود
ومن‌تنها کتابت کردم این شعر پر از معنا
الا الماس بی قیمت....
زُمرد در نگه...
تورا تا اخر هستی
الا ای شُرب شِعر و شورش در جان
خدای عشق و اِحسام
پیام اور الا پیغمبرخاتم به جان و دل
تو را با عشق و مستی عاشقانه تا دم اخر
به ناز ناز چشمانت
الا ای شاعر جانم
به جانم دوستت دارم
به جانم دوستت دارم
به جانم دوستت دارم

#حسین گودرزی"تشنه"


۱۴۰۳/۰۴/۲۸