عشق!

در طریق مکتب عشق 
شعبده زیاد دیده‌ام 
در لب مرز تو 
اسیر! 
با بوسه‌ی آتشین زیاد دیده‌ام 
از برق چشمان تو 
بس!رخش هوس!
سرگردان 
در تیه سراب!
ره به سوی تو نبرده رانده زیاد دیده‌ام
خلاصه! در این کارناوال عشق
هم بوسه‌ی مهتاب به آفتاب و 
هم سوختن جان و جهان،زیاد دیده‌ام
اما! به خوابم آمد آن شاخ شمشاد و گفت:
شعبده‌ی شعبده باز 
خامت نکند 
عشق! نه این است و نه آن 
حواست باشد ایبو!
عشقِ نارسیده خامت نکند