طرارّ ایمانی!

من خسته ام زین هجر طولانی
از اینکه می آیی نمیمانی

از اینکه حرفم را نمیفهمی
از اینکه قدرم را نمیدانی

از اینکه من تنهایِ تنهایم
در بین این حجم از پریشانی

یک‌جور رفتی از کنارم که
دیگر نمانده ست در بدن جانی

دل را ببین:جان میدَهد بهرت
در من به پا کردی چه طوفانی!

هر لحظه با یادت چه آرامم
من را بکن در خود تو زندانی

بیخود مگو از زهد و از زاهد
آخر خودت طرارّ ایمانی

#حدیث_شباهنگ