رفراندوم

سلام
و درودهاجناب حسینی
شعر خو بی بود
با کمترین کلمه
قصد پرداختن و ارایه بیشترین مفهموم داشتید و به نظرم موفق بودید رفراندوم البته آنچه که اسم شعر هم بود ارائه کردید
ملت انچه را که به صلت داد
به تصدق پس ستد( امیدوارم )
البته بند ابتدای شعر هم هست
اینکه این کار با استفاده کمترین از کلمه انمام دادید یه ویژگی وامتیاز برا یک شعر
ولی وقتی شعر فاقد زیبایی و خالی از حس شاعرانه و اتفاق شاعرانه باشه به نظرم این امتیازها دیگه ارزش چندانی ندارد مگر در مقوله ای دیگر
ما گاها یادمون میره هدف افرینش یک شعر در ابتدا خود شعر و در ادامه هنرمند با اعتقادش به سبک خاص خودش ابزارهاش میاره پای کار و پیام های مستتر و آشکار در شعرش کار می کنه صنایع لفظی مخصوصن معنوی شامل مجاز تشبیه ایهام استعاره ..ریتم آهنگ درونی بیرونی کناری اگه کلاسیک باشه خوب عروض .البته آهنگین کردن کلام برای هر شعری لازم یا بقولی آشنازدایی که موجب درنگ و مکث مخاطب میشه قاعده کاهی و قاعده افزایی که توضیح مبسوطی داره در این مقال نمی گنجه همین قدر که بیشترین استفاده ازش همون صنایع معنوی.
ساختار در شعر خیلی مهم و میشه گفت شاکله کار ابتدا و انتهای کار زیر مجموعه ای از ساختار میتونه باشه بعبارت ی در کلیت در معرفی فرم کار خودش عرصه می کنه البته هر شاعری اعتقاد خودش داره بعضی ها شعر فقط برای انتقال اندیشه و پیام می دونند و وقتی شعری فاقد این پیام باشه ارزشی نداره براشون به نظر شون شعر هدفی نداره جز انتقال پیام و اون بار !

ولی واقعیت اینه شعر هدفش افرینش خودش و ارائه دنیایه خود با همه خوب وبدش و غیر از خودش در مقابل هیچ کس ملزم به پاسخگو بودن نیست
و در انتها جمله زیبای پل الوار میارم که فرموده شعر مثل رقص می مونه که بدون طی مسیری و رسیدن به مقصدی رقاص بلند میشه و یه برنامه زیبایی ارایه میده که هم خود و هم مخاطباش را خوشحال می کنه بدون انجام کار وهدف مشخص و روشنی هر چند در عمیق شدن میشه ...و در مقابل یه متن ادبی مثل داستان دقیقن مثل راه رفتن از جایی شروع ودر جایی به اتمام میرسه و دنبال هدف وانجام کاری هستش. و مطلب مهمی دیگری که باید بعرض دوستانم برسانم
این هست که متن تک بعدی نباشه استفاده ا ز کلمات بخصوصی که معانی مختلف دارند و معنی بیشترشون بستگی داره در چه جمله ای در کنار چه کلمه ای باشند یه راهکار
استفاده از نماد و دیگر صنایع که متن چند وجهی می کنه و شعر از حالت تک صدایی بیرون میاره و متن از خفقان و دیکتاتوری دور میکنه و وجود صداهای مختلف موجب شادابی و تکثر ارا و افکار میشه که نهایت همین اتفاقها سرانجام مبارکی دارند که موچب پویایی ادبیات و جامعه میشوند
صحبت از شعر واقعن تمومی نداره و انچه که به قلم حقیر آمد قطره ای بیش نبود واقعا در مقابل این دریا. از دوستان عزیز سپاسگذارم انچه که به نوشته امد گوشه ای ناچیز بود امیدوارم دلیلی بشه که دوستان برند بصورت جدی دنبال این کار هم چنین از صاحب صفحه که شعرش بهانه این متن شد بی نهایت ممنونم

و در انتها از مسولین سایت عزیز ناب و جناب ملحق ممنونم بی صبرانه منتظر یه سپید خوبم خیلی وقت میشه شعری در ستون نقد نبوده امیدوارم شعرای سپید سرا حضورشون بیشتر کنند میدانم واقعا شرایط سخت اما..
من در ادامه شعری از خودم در این ستون میزارم امیدوارم جناب ملحق همکاری کنند این شعر باشه

آغا محمد خان

همیشه با دست تو همراهی ام می کرد
به موهام شانه وبه چشم هام سرمه
برای ملاقات با سیاهی که شبها
مثل بختک می آفتاد به دنبالم
برای بردنم به کابوسی که امشب
خودش امده و آماده ام می کند تا راهی شوم
به پیشگاه چشم هایت که ذبح می شود
زیر قدوم مبارک ماه که هلال می کند !
از کپرهای سیستان در کولِه کولبران
تا بلندی های جولان ... و خیابان از خون سر ریز می کند هنوز
پنجره را باز می کنی باد ورق می زند روزها را
در ارگم و کابل بی قرار اشک میریزد
غنی لباس تنش نکرده!
دستِ بی بی گل اش را بغل کرده١ پر میکشد
از امتش ! با مصیبتی که
روی شیشه با خط زنانه نوشته
«طالبان! اهل هیچ سازشی نیست
با سلمانی! «جماعت! »

ورق می خورد ! دست وپا می زنم در خون
در این صفحه، که زن شکل زنبیلی قرمز هست
در دست قزاق که خیابان را قرق کرده!
در میان همهمه ی رضا شاد روحت شاه ...فرار می کند خیابان
به اولین میدان که می رسد دیگر شاد شاه نیست!
تلویزیون روشن کرده نصف شب را با صدایی بلند
و خانمی در خیابانها با صدای چاق می گوید ورق بزنید به کانال بعد تا
از زن ها بخواهم برگردند پرستاری خانه را بکنند
و عادتِ ماه یا کودکان پا به ماه را مادری ....!
در آبانی که خونش پاک نمی شود
از دست فصل ها
روسری چون برگی مواج می افتد از دست نهالی
از طبقه چندم همین جور محض تفریح
گویا خودش را مثل کاغذی سفید ! مچاله کرده
و انداخته پایین !
افسوس شهر خورشید ندارد از خانه ات بخواهد رنگین کمان را ببینی!!!
صدای چاق :او فقط عاشق پریدن بوده شایعه! درست نگویید!
چند کوچه پایین تر از من ایستاده بود :
سطلی به کار اشغال مشغول بوده
چند نفر اوباش با بی رحمی کشیدنش وسط خیابان
درست همین جا و با آتش افتادن به جان بی گناهش ...
من شاهدم اگر بخواهید تا خود اوکراین هم می آیم برای شهادت!
این خون تمامی ندارد به گمانم
در میدانی سرخ که مرکز شهر را جا داده اند در وسطش
سر مردی ایستاده روی ِحلقه در قرنی دورتر
در کنار خطبه ای که دهان اش می خواند:
......روسری هم چارقدهای قدیم
چنان موها را به صف می کرد
که آرزوی هر ارتشی ست داشتن چنین نظمی !
ایضاً کفش هم چاروق های قدیم
بی پدر چنان غبار از طویله می گرفت تو گویی
«که لب تو از لب من، بوسه» ! .....ای مردم
شهروند هم رعیت های قدیم
حداقل نمدی به سر داشتند و
اشکنه ای لای لقمه اما حالا چی ؟...... !
و ادامه اش مثل میتی از طناب آویزان مانده
مثل مرده ای که تا دقیقه ای دیگر اگر راضی نشود
بی پدر می کند این امت بی مادر را
درخت هیچ شکوفه ای در بساطش نیست اما
وعده می کند به خیابان میوه های بهشت
و سنگ پای قزوین روی این سطر به سمتم می آید !!
جماعت هم دور تا دور ایستاده و خیره به ( مشغوله!)
که کی راضی می کند
شده برای یک نصفه روز برود زیر بیرق تزار !
و ما
بعد از چهل دهه زیر عَلم اش سینه زنان !
هنوز در ابتدای یک جمله از هزاران خطبه ایم
....پایانی ندارد این کابوس !
که آماده ام می کند تا راهی شوم
به پیشگاه چشم های تو که ذبح میشود
زیر قدوم مبارک ماه
که اشک میریزد دوباره در کرمان !

با تشکر از همه دوستان عزیز