مگر با تو نگفتم!

سراغ دلم،جهان همه گویا،مگر با تو نگفتم!
عزیزم،از هیاهوی تو،بر این دل،فریاد رسد
خدا،سوق دهد عشق،معنا،چو رسد عشق
قصد دلت،تفکیک مکن،ای شالوده ی افکار
بنا،هر چه بر این خاک نشست،خاک شده
انس و عجایب خلقت نیز،چنین خاک شده
به تفسیر به تو گفتم،یکی،یار من است
یکی به دلم،چشم خلایق،آری بشر است
با هر چه جهان ساخت،من،ساخته ام او
دگرگون نشوم من،چون خواسته ام او
در چه گمانی!من عاشق دوستت دارم
گر از این خلق زمینی،هر بار به تو گفتم
آسان تو بیا،دله من،بی تو معبود ندارد
سخت نگرفته ام،تو خود دان ،خدایی
آنکه خدا است،دل من را،تسلیم کند
به هر خلق،چو خواهد،تقدیم کند