به گندم زار زلف خوشه چینی
گره خورده دلم بر نازنینی
عجب باشد ازین اشعار پر نغز
که هر واژه نوا دارد حزینی
به چشم ژرف عشاق تو سوگند
ببندد شال سبزش بر جبینی
مسوزا نش دل افلاکی ام را
که از دوزخ کشد آتش زمینی
پس از این زندگی گر زندگی هست !
چرا مرگ می شود حائل کمینی ؟
شفاعت کی کند عشق گنه کار
کفن پاره مکن از تن به کینی
پ.ن
گر نیست تو را مرهم دردی به دل ریش
برخیز و برو زخم زبانی نزن و نیش
خوش گفت همان خواجه فرزانه شیراز
" هر کس دِرَوَد عاقبت از ما حَصَل خویش "
.......................
عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت
خواجه حافظ شیرازی
..............................................
با تشکر و قدر دانی از مدیر محترم سایت شعر ناب
جناب استاد احمدی زاده گرانقدر
............................................................
افرا
آبادان _ شنبه ۸ / ۷ / ۱۴۰۲
جالب و زیبا بود
جسارتا ویرایش نیاز ندارد
مثلا" مسوزانی"؟