لبانم سرخ

انتظار می رود 
هوا آفتابی تا قسمتی ابری
در تیترهای روزنامه 
گل آفتابگردان بروید

بابونه ها
سهم شان از بهار 
بهانه بوییدن در فضای تلخ 
و عطری که می رفت بر ذائقه ی گس 
روزگار 
خوش 
نه
جنگل بی رحم نیست / هست
که به گل های کوچک کنار جاده نظر نمی کند
در چشمان آسمان
چه فرق دارد سرو با علف
خورشید هم بی منت 
بذل نور دارد در چینه دان پرنده
که روی کوه هم می تواند
درخت‌ کاج بکارد
لبانم سرخ 
اگر از چشمان سیاه تو رنگی بخوانم
بنویس پلنگ 
می نویسم آهو
بنویس تیر
می نویسم شکار
خودت بگو 
لابه لای کدام  صفحه ی حادثه
از اتفاق افتادی

فيروزه سميعى 🦋