محنت!

نکند اشک‌هایت جاری شود؛ می‌دانم. می‌دانم که در ماه‌های پیشین، در ژرفای غم غرقه می‌شوی. اما مهم این است که آداب شنا کردن در گرداب غم را فرا بگیری و یقین دارم که فرا گرفته‌ای. تنها زمان نیاز است، برای خوگیری با آن. آدمی‌ست دگر. تا با چیزی مأنوس نشود، حیاتش مکدّر خواهد بود. رنج، همواره زیسته است و بشر، هیچ‌گاه قادر به فراموشی‌اش نبوده و نیست و تنها راه آن، مطاوعت کردن غم است؛ اگر امان بدهد...