🍀ریشه من 🍀

درودها خدمت شما
خواندم و لذت بردم
سپید سرا نیستم اما فکر کنم بد نباشه که چند تا نکته رو گوشزد کنم (با این که بزرگوارانی مانند جناب علامیان که در سپید سرایی استاد هستند نکات ارزشمندی رو نوشتند):

1- به نوع زبان به کاربرده شده توجه کنید و بر اون مسلط باشید:
یکی از ایراداتی که توی شعرتون دیده میشه ترکیب زبان گفتاری یا شکسته با زبان ادبی یا روزنامه ای عه. این مشکل خودش رو به وضوح در سطر نخستین نشون داده:

(باران) (چنان) شسته "مثل" ماه "صورت" روستا (را)

کلمات داخل () روزنامه ای و کلمات داخل " " شکسته هستند. از نظر من این سطر باید به یکی از دو شکل زیر نوشته می شد:

روزنامه ای: باران چنان شسته مانند ماه چهره روستا را
شکسته: بارون جوری شسته مثل ماه صورت روستا رو


2- شکاف معنایی بین سطرها بیش از حد است:

باران چنان شسته مثل ماه صورت روستا را
بوی دیوارهای کاه گل خونه قدیمی
پرو بال داده مرغ و خروسهای داخل حیاط را

اینجا منظور اینه که "بارون به قدری باریده که بوی کاه گل مرغ و خروس های حیاط رو به وجد آورده" (لطفا من رو اصلاح کنید اگر اشتباه برداشت کردم)
رابطه معنایی میان سطر دوم و سوم مشخصه و همدیگه رو کامل می کنن، اما رابطه سطر اول و دوم چیه؟ در حقیقت اگه واژه "چنان" رو استفاده نمی کردید این ارتباط درست می شد. اگه می خواهید "چنان" سر جای خودش باشه، باید یه "و" یا "که" (که اصطلاحا موصول نامیده میشن) اول سطر دوم بیارید.

3- وزن درونی شعر به خوبی حس نمیشه. درسته که شعر سپید وزن عروضی نداره، اما در هر حال وزن داره! همگرایی یا گسستگی واژه ها و دستور زبان نقش اصلی رو در وزن سپید بازی میکنن. بعضی از سطرها یا زیادی طولانی اند یا زیادی کوتاه و بعضی جاها دستور زبان به غلط به هم ریخته شده! مثلا اگه سه سطر اول رو به شکلی که من نوشتم می نوشتید وزنش درست میشد:

باران چنان شسته مثل ماه صورت روستا را
بوی دیوارهای کاه گل خونه قدیمی
پرو بال داده مرغ و خروسهای داخل حیاط را

باران،
چنان شسته مثل ماه
صورت روستا را،
بوی دیوارهای کاه گل خونه قدیمی
پرو بال داده
مرغ و خروسهای داخل حیاط را!

و سخن پایانی این که لطفا املای کلمات و نشانه های سجاوندی رو رعایت کنید! اینجوری خوندن و درک و دریافت شعر درست تر اتفاق میوفته!

امیدوارم که مفید بوده باشه

درود بر شما آقای جواد کاظمی نیک
هر چند که من هم معتقدم، نوشته ات سپید نیست، اما دلنوشته ‌ای خواندنی بود. اما نوشته‌های دوستان و اساتید مرا هم واداشت تا نکاتی را عرض کنم که خالی از لطف نیست
برای نوشتن سپید باید قدری هنری تر نوشت که من اعتقاد دارم آن‌را به تدریج می آموزی.مثال : در جمله‌ی دیوار کاهگلی به مرغ و خروس پرو بال داده بود درست نیست زیرا آنها از قبل خودشان پر وبال داشتند. اما اگر بگویی فضای خانه‌ی روستا خروس را به خروش آورده بود بین «خروس و خروش » نوعی موسیقی جناس ایجاد می کرد. از این دست تخیلها.
همچنین نباید از تصاویری که زیبا نیستند استفاده کرد.
مثال : وقتی شما می‌گویی: « جاریست آب دهان گوسفند» در مورد گوسفند و صدای آنان بهتر می توان گفت.
جمله ی ،« گیلاس بشارت شکوفه ی پر بارش می داد » واج آرایی دارد و زیباست.
یا قلقل دیزی آبگوشت، که نوعی حشو داره قلقل دیزی خودش کافیست و آبگوشت زیادیست .باید در سپید ایجاز به کار برد ، یعنی در کوتاهترین جمله، بیشترین معنی را نوشت .همچنین سطر بندی کردن ، باز تخصص لازم می خواهد که با راهنمایی اساتید صاحب فن آن‌را یاد می گیری خلاصه.« کم گوی و گزیده گوی چون در
تا ز اندک تو جهان شود پر»
موفق باشید