سال داره تمام میشه
دیگه هیچ وقتم بر نمیگرده
داریم برای مراسم تدفینش آماده میشیم
هیاهو ادما کمتر شده و دیگه توی چشم های کمتر کسی برق امید دیده میشه
هیجان و احساسات شور انگیز ادما رنگ و روی خاکستری گرفته
وقتی حساب و کتاب می کنیم بجز چند نفر کنارمون پدر و مادر یا همسر یا یه دوست ساده
دیگه کسی نمونده ،وقتی چرتکه می اندازیم ،تعداد شب هایی که که گریه کردیم تعداد بغض هایی
که مارو تا مرض خفگی بردند بیشتر از چیزهای هست که دریافت کردیم بیشتر غصه ام می گیره و بیشتر عذاب می کشم
علم روانشناسی و تجربه ثابت کرده هرچقدر بیشتر محبت بدهی کمتر دریافت می کنی ،این مسئله
برای ادم های مهربون یک بحران ترسناکه که چرا محبت بی قید و شرطشون برای ادم ها مسخرست
و به چه دلیل نمی توانند حتی مقداری از چیزیی که داده اند رو دریافت کنند.
و اینطور میشه که یه ادم مهربونم در های قلبشو می بنده و این هدیه الهی رو به خدا پس میده .
زمانی که دلمون گرفت و غصه با شمشیرش بالای سرمون ایستاد .
توی آینه نگاه کنیم و با دست هامون اشک خودمونو پاک کنیم .
اینو می دونم که حداقل میشه برای خودمون مهربون بود .
خودمونو دوست داشته باشیم
چون ما تنها قهرمان داستان خودمون هستیم
روانشناسها اشتباه کردند که این حرفو زدند
که هر چقدر بیشتر محبت کنی کمتر دریافت میکنی..
اصلا هم اینطور نیست..
چه در دنیای بیرون چه اینجا بارها دیدم گاهی بیشتر از چیزی که محبت کردم محبت دیدم..
پس لطفاً هر حرفی رو قبول نکنیم و با همه مهربان باشیم..
ابتدای نوشته را بیشتر دوست داشتم
درود بر بااانو عاشوری عزیزم