وزن : فاعــــلاتن فاعــــلاتن فاعــــلاتن فاعــــلن
جادّه ای در روبـــرویــــم نیـــــست روشـن انتـــها
هر قــــدم دارد مصیـــبت از زمـــین و از ســــــما
سنــــگلاخ و چــــــاله ها و چاهـــها در پیـــش رو
خســــته و درمانـــده ام دائـــم که غـــرقِ در بــلا
جز غـــــم و درد و گرفتـــاری نـــــدارد این گــــذر
گر دمــی باشـــد نشــاطی ســـاعتــی دارد جفـــــا
بس که تاریک است و طوفانی چو کوری می روم
در هــــراســـــم از گــــزنــــدِ ایــــن رهِ پـــر ماجرا
گــاه چــاهی می شـــود پــــیدا در آن دیـوی نهان
گـــاه طـــوفـــانــی شــود سـازد به دردی مبتــــلا
گاه ظاهـــر مـــی نمـــایــد یــک سـرابی از بهشت
گــاه یــک گــرگــی هـویــدا می شـود چـون دلربا
از مـــیان آتـــشی ســـوزان گـــذر بـــایـــد کنـــم
بعــــد از آن دیــــگر نمی دانم که هسـتم در کجا
مــن که آســــایــش نــدیــدم تا به اینــجا آمدم
هر چــه من دیــدم عــزا بوده عــزا بــوده عــزا
داســـتانـــی دارد ایـــن راهِ عــــبور زنـــــــدگی
هر دمـــی گـــردیــده ام با ســوز و رنجی آشــنا
نومید و زیبا بود