لکه ی ننگ

باز آبان، مرگ و پایـــــیز
ابرهایی تیره اما در گریز

از شلوغی ها دل ما در ســتوه
پر کشیدیم عاشقانه سوی کوه

قلب ها آرام از نقاشی های برف
قله هایی سربلند و با شــــکوه

کلبه ای در گوشه های دامنه
از درونش دود می آید برون

کبک ها در عشق بازی و سرور
غصه های قلب هامان سرنگون

قله هایی پاک و یکدست و سفید
قلب آهو گـــرم در سرمایی شدید

بچه آهو ساده و با ذوق و عشق
چشم هایش گله ی گرگان ندیـد

حملــــه کردند سویِ آن آهوی ناز
آه، بی رحمانه سینه اش گردید باز

قلب گرمش روی برف افتاده بـــــــود
لکّه ی ننگی به روی برف اما مانده بود


سجاد فرهمند