سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 5 آذر 1403
  • روز بسيج مستضعفين، تشكيل بسيج مستضعفين به فرمان حضرت امام خميني -ره-، 1358 هـ ش
24 جمادى الأولى 1446
    Monday 25 Nov 2024
      مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

      دوشنبه ۵ آذر

      باید بنده وار،عاشقِ خداشد

      شعری از

      بهمن بیدقی

       از دفتر شعرناب نوع شعر آزاد
      ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۱۰ شهريور ۱۴۰۱ ۰۶:۳۹ شماره ثبت ۱۱۳۰۹۰
        بازدید : ۱۴۴   |    نظرات : ۸
      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر بهمن بیدقی

      باید بنده وار،عاشقِ خداشد
       
      یه کسی را ز نزدیک دیدم
      که مثل خیلی ها ، عاشقِ هوی وهوا شد
      هوی وهوا ، مثلِ بادِ هوا بود
      به واقع عاشقِ بادِ هوا شد
       
      حتی آدمی دیدم
      یه شاخه گل خرید برای همسر
      فکرکرد باهمان یک گل ،
      همه عشق اش ادا شد
       
      حتی آدمی دیدم
      که عمرش را بخشید ،
      به راهِ مامِ میهن
      تبدیل به جانفدا شد
       
      یکی بود  وبا  داشت
      مثلِ یه شمع بود
      عاشقش پروانه اش بود
      دکترمیگفت :
      مراقب باش ! نزدیکی اش سَمّ است
      شاپرک ، خودکشی کارش شده بود
      اوهم کشته ی راهِ  وبا  شد
       
      همیشه عاشقی ها نیست درسکوتِ مطلق
      گاهی به هرسبب به کوچه ی عشق ،
      تابحد مرگ و رسوایی برایش، بزن بزن و کلی بلوا شد
       
      گاهی عاشق یا معشوق ، یا هردو
      نشانیدنشان به روی سرها
      ماجرای عشقشان ، برطَبَقِ اخلاص ، حلوا حلوا شد
       
      گاهی کارشان کشید از درد ، به مریضخانه
      گاهی هم همان عشق ،
      رُل اش ، رُلِ دوا شد
       
      چقدرمختلف است این عشقبازی
      اگر تو هم چو من ، زُل میزدی به عمقِ دنیا
      میدیدی که زعشق وعاشقی ها، چه ها شد
       
      گاهی آبروداری ،
      کار را رسانید به مسکوت
      گاهی بی آبرویی ،
      نتیجه اش صدا شد
      همه کوچه خیابانهای آن حوالیِ دل ،
      پُرازنعره و نعره ، آنهم از اون بَدا شد
       
      گاهی ریا خودش را ، رساند بسوی مجمر
      همه ی عشقبازی اش ، حواله به ردا شد
       
      گاهی یک زنِ کولی ، چون شویش ،
      زده بود به چاک و،
      او را تنها گذاشته بود ، درمیانِ آن جمع
      به اجبار، خروسی را نگه داشت
      باقیِ خروسها را ، یک به یک کُشت
      عاشقِ دنیایی از، تخم مرغ و، مرغ و،
      آنهمه قُد قُد قُدا شد
       
      گاهی بنده ،
      بندگی اش را یادش میرفت میانِ عشقبازی
      تا به آن حد ، که نمازش قضا شد
       
      اما رسیدیم به مؤمن
      به گوشِ مؤمنانه اش همیشه ،
      تلاوتِ کتابِ حق به راه بود
      او بنده ی خدا بود
      او عاشقِ خدا بود
      زکتابِ حق که حرفِ دلبرش بود ،
      دلش همیشه لرزید
      به حدِ مرگ ،
      عشق یگانه اش را ، می پرستید
      بجز او در سرش ، برای خود هیچ نداشت
      حتی او زعشقِ یار خواب نداشت
      وقتی پرسیدند از او ،
      برای خالق باید بنده بود ، یا همچو عاشق ؟
      جوابی داد که دنیایی پسندید :
      باید بنده وار، عاشق خدا شد
       
      بهمن بیدقی 1401/6/9
      ۱
      اشتراک گذاری این شعر
      ۶ شاعر این شعر را خوانده اند

      بهمن بیدقی

       ،

      حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)

       ،

      سارا خوش روش

       ،

      عباسعلی استکی(چشمه)

       ،

      علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق

      ،

      قربانعلی فتحی (تختی)

      نقدها و نظرات
      عباسعلی استکی(چشمه)
      عباسعلی استکی(چشمه)
      شنبه ۱۲ شهريور ۱۴۰۱ ۱۰:۵۳
      درود استاد عزیز
      بسیار زیبا و پر معنی است
      عشق حقیقی اساس بندگی است خندانک
      بهمن بیدقی
      بهمن بیدقی
      شنبه ۱۲ شهريور ۱۴۰۱ ۱۱:۵۷
      با سلام و عرض احترام استاد بزرگوار
      ممنوم از لطف و مهرتان
      درست میفرمائید
      شاد باشید و سلامت و مؤفق
      ارسال پاسخ
      حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)
      حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)
      شنبه ۱۲ شهريور ۱۴۰۱ ۰۸:۳۸
      درود بر بهمن جان بیدقی عزیز
      پر محتوا و دغدغه مندانه است اثرتان خندانک
      بهمن بیدقی
      بهمن بیدقی
      شنبه ۱۲ شهريور ۱۴۰۱ ۱۰:۱۷
      با سلام و عرض احترام آقای احسانی فر بزرگوار
      ممنوم از لطف و مهرتان
      شاد باشید و سلامت و مؤفق
      ارسال پاسخ
      سارا خوش روش
      سارا خوش روش
      شنبه ۱۲ شهريور ۱۴۰۱ ۱۰:۰۲
      درود بیکران جناب بیدقی
      بسیار پر احساس قلم زدید، سلامت و ماندگار باشید خندانک
      بهمن بیدقی
      بهمن بیدقی
      شنبه ۱۲ شهريور ۱۴۰۱ ۲۰:۱۲
      با سلام و عرض احترام هنرمند گرانقدر
      بزرگوارید
      ممنوم از لطف و مهرتان
      شاد باشید و سلامت و مؤفق
      ارسال پاسخ
      قربانعلی فتحی (تختی)
      قربانعلی فتحی (تختی)
      شنبه ۱۲ شهريور ۱۴۰۱ ۱۸:۲۶
      درود برشما استاد بیدقی عزیز

      بسیارعالی و

      جالب بود خندانک

      خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک
      بهمن بیدقی
      بهمن بیدقی
      شنبه ۱۲ شهريور ۱۴۰۱ ۲۰:۱۳
      با سلام و عرض احترام آقای فتحی گرانقدر
      بزرگوارید
      ممنوم از لطف و مهرتان
      شاد باشید و سلامت و مؤفق
      ارسال پاسخ
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
      ۵ ساعت پیش       زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
      ۱۵ ساعت پیش       زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
      دیروز       مهرداد مانا مهرداد مانا
      ۴ روز پیش       ابراهیم هداوند ابراهیم هداوند
      ۵ روز پیش       طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
      ۶ روز پیش       محمد رضا خوشرو (مریخ) محمد رضا خوشرو (مریخ)
      ۶ روز پیش

      نظرات

      مشاعره

      افسانه نجفی

      ت ااا من دستانم را ااا به خون تاک ااا شسته ام ااا با من از ااامعصیت حرف نزن
      نادر امینی (امین)

      ترسم که دلا ره نبرم تا منزل دوست یک موی ندانم چویکی ابوعلی موی شکافت اندر دل سینای طبیب هزار خورشید بتافت وآن شدبه کمال خم می را نیافت
      طاهره حسین زاده (کوهواره)

      دل در پسِ این بادیه بسیار شتافت ااا یک مو که ندانست ولی موی شکافت ااا اندر دلِ من هزار خورشید بتافت ااا لیکن به کمالِ ذرّه ای راه نیافت ااا شعر از ابوعلی سینا ااا سلام برهمگی نابیان ارجمند ااا ت
      ساسان نجفی(سراب)

      رسد روزی که طفل زِ مادر گریز پای شود
      میر حسین سعیدی

      رو به سوی کعبه و با عشق یار ااا هرمکان شد درگهش در روزگار ااا جان خود هر لحظه قربان میکنی ااا می روی تا تخت شه ای با وقار

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      1