به نام خدا
مرا هم درد و هم درمان علی بود
خدا را راه بی پایان علی بود
مصیبت بر مصیبت کعبه تا شام
خدا را مرد با ایمان علی بود
سلوکم سیر در عالم شبانه است
امامم تا به آن رضوان علی بود
چنان شمعی بسوزم تا سحرگاه
مرا خورشید بس تابان علی بود
ز خود بی خود شوم مستانه هرشب
غزل خوانی مرا میزبان علی بود
بگو با نارفیقان درد مولا
پدر بر خیل دل ریشان علی بود
به حق دریافته ام مولای دین را
کراراً گفته ام سلطان علی بود
نمازم با وضو تقلید معصوم
شهادت بر ولی میزان علی بود
خدا را مکتبی، خاتم دبیرش
لساناً ناطقی قرآن علی بود
لزوما از حوا آدم بگویم
شفاعت غفلت از ایشان علی بود
چنان سرخوش سرایم از امامت
جهان آگه شود انسان علی بود
مرا هر نیمه شب خضری خلیل است
یقین دارم که بر جانان علی بود
به خدمت تا سحر سرخوش نشینم
بدانی آن که آن میزبان علی بود
مصیبت بار سنگینم مسلمان
خدا را شاه دلگیران علی بود
زبانم ذوالفقاری دست مولا
بیانم چون علی گویان علی بود
نشینم منتظر بر طرف دیوار
ولادت کعبه در دامان علی بود
زبانی را سرودن از ولایت
فراهم فرصتی خواهان علی بود
مطانت با وضو ترتیل قرآن
به تعلیم از خدا جویان علی بود
قدم وا پس نهم در وادی دین
قدم واپس هم از احسان علی بود
خدارا امر بر گل از زمین بود
حمال اش گل برد آسان علی بود
گرت راهی شوی نزدیک باری
چراغان راه همراهان علی بود
تو گر یوسف شوی خوی یهودا
به کنعان هم مدد گویان علی بود
حفاظت بر تو از پیش آسمانی است
نگهبان بر تو از یزدان علی بود
قلم در سجده ی نامی است مبارک
مبارک نقطه بر سبحان علی بود
بخوان ن و القلم مایسطرون را
ب بسم ال به هر قرآن علی بود
زکاتم در ادب نشر است در عالم
زبان را ذوالفقار بران علی بود
تو هم گر عاشقی دستی برافشان
کفایت هرکسی ایمان علی بود
ملاقات محشرم باری تعالی
نهد مجلس شه خوبان علی بود
سبک گر بار عصیانی فریبرز
بدان تا حافظت پنهان علی بود
بسیار زیبا و دلنشین بود
در وصف مولای متقیان حضرت علی علیه السلام