مدح علی

سلام.آقا عباس وقت بخیر سرفرصت درد دل گفتن در راه خواهدبود بشرط حیات درخدمتم

سلام 'خواهر ادبی ما سلام برادر کوچکتان را سرفراز نمودیدممنون امید وباید هدیه شما منظوم جواب گو باشم تا بیشتر از شما بدانم بعدبسرایم

🌹🌹🌹🌹🌾🌾

سلام.آقا روح الله طبق فرمایش ابن ملجم هم یا علی گویدقیدکرده ام که دوبیتی ها ادامه دارنداماآقامجیدقول ازم گرفته بی صوت رو نکنم با تسلط بر کار بر بیشتر مدح علی می گویم انشاالله

🌹🌹🌹🌹

درود بر شما استاد بزرگوار جناب اقای مجید نیکی (سبکبار)
از اینکه با صبر وحوصله ی زیاد وقت گرانبهای خودتان را برای بهتر انجام گرفتن کارهای ما صرف مینمایید کمال قدر دانی وتشکر را داریم
انشاالله بتوانیم شاگردان لایقی برای شما باشیم و انگونه که باید از شما درس بیاموزیم

سلام 'پدر گرامی امیدکه خوب وخوش وسلامت باشیدعلی'غع'لایقند من جز چرخش قلم کوری نکردم لطف مولاشامل حال مومن وکافرباشد

جناب سبک بار عزیز نقد که میفرماید قطعا
عده ای نابلد هم حرف های شما را میخوانند
پس بهتر است کمی بیشتر دقت کنیم

چرا سواد و جواد نمی تواند هم قافیه باشد و ایرادی بر آن وارد کردید خواهش میکنم کمی مطالعه فرمایید


جهت آشنایی شما و عزیزان تازه کار اصولی از قافیه را شرح میدهم امید که به کارتان آید


قواعد قافیه
طبق قاعده ۱، هریک از مصوت‌های بلند «آ» (ā) و «او» (ū) می‌توانند به‌تنهایی حرف قافیه باشند. ابیات زیر، مثال‌هایی از قاعده ۱ قافیه را نشان می‌دهند.


سال ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد
وآنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد
(حافظ)

***

ای چشم تو دل فریب و جادو
در چشم تو خیره چشم آهو
(سعدی)

***

شد موسم سبزه و تماشا
برخیز و بیا به سوی صحرا
(سعدی)

***

گفت طوطی ارمغان بنده کو
آنچه دیدی وانچه گفتی بازگو
(مولوی)

***

یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود
(حافظ)

می‌بینیم که واژه‌های قافیه در ابیات بالا، به یکی از مصوت‌های بلند «آ» یا «او» ختم شده‌اند. در این حالت، می‌گوییم قافیه طبق قاعده ۱ است.

نکته: در فارسی امروز، برخی از واژه‌ها به «های غیرملفوظ» (مصوتِ کسره) ختم می‌شوند (مانند نامه، خانه، زنده)، برخی دیگر نیز به مصوت «ی» ختم می‌شوند (مانند بازی، پری). این «های غیرملفوظ» و «کسره» نمی‌توانند به‌تنهایی حرف اصلی قافیه باشند و مربوط به قاعده ۳ هستند که در ادامه با آن آشنا می‌شویم.

نکته: موارد استفاده از قاعده ۱ قافیه در شعر فراوان نیست.

قاعده ۲
قاعده ۲ بیان می‌کند که در حروف اصلی هر مصوت همراه با یک یا دو صامت قرار می‌گیرد. در واقع، قاعده ۲ یکی از حالت‌های زیر است:

مصوت + صامت یا مصوت + صامت + صامت

ابیات زیر، قافیه‌هایی طبق قاعده ۲ دارند:‌

نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد
عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد
(حافظ)

حروف قافیه: ان (مصوت + صامت)

***

بترس از جهان‌دار یزدان پاک
خرد را مکن با دل اندر مغاک
(فردوسی)

حروف قافیه: اک (مصوت + صامت)

***

هر که آمد عمارتی نو ساخت
رفت و منزل به دیگری پرداخت
(سعدی)

حروف قافیه: اخت (مصوت + صامت + صامت)

***

کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد
یک نکته از این دفتر گفتیم و همین باشد
(حافظ)

حروف قافیه: ین (مصوت + صامت)

***

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نُو
یادم از کشته خویش آمد و هنگام درُو
(حافظ)

حروف قافیه: ــُـ و (مصوت + صامت)

کسی دانه نیک مردی نکاشت
کزو خرمن کام دل برنداشت
(سعدی)

حروف قافیه: اشت (مصوت + صامت + صامت)

***

نکونام و صاحب دل و حق‌پرَست
خط عارضش خوش‌تر از خط دَست
(سعدی)

حروف قافیه: ــَـ ست (مصوت + صامت + صامت)

***

رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرِشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوِشت
(حافظ)

حروف قافیه: ــِـ شت (مصوت + صامت + صامت)

نکته: حروف اصلی قافیه لزوماً مبتنی بر قاعده ۱ یا قاعده ۲ هستند. البته اغلب قوافی تابع قاعده ۲ هستند.

قاعده ۳، که در ادامه با آن آشنا می‌شویم، درباره آمدن حرف یا حروف الحاقی پس از حروف اصلی است.

قاعده ۳
همان‌طور که گفتیم، قاعده ۳ مربوط به حروف الحاقی آخر قافیه‌هاست. طبق این قاعده، اگر در پایان قافیه‌ها یک یا چند حرف الحاقی بیاید، باید مشترک باشند. برای مثال، در بیت زیر از شهریار، طبق قاعده ۲، قافیه‌های «تباه» و «سیاه» در «اه» مشترک هستند و «ی» آخر قافیه‌ها حرف الحاقی است و طبق قاعده ۳ باید مشترک باشد:

ماها تو سفر کردی و شب ماند و سیاهی
افزود شب غم به سیاهی و تباهی

در بیت زیر از غزالی مشهدی نیز، حروف اصلی قافیه، طبق قاعده ۲، «یخت» (مصوت + صامت + صامت) بوده و حروف الحاقی مشترک، طبق قاعده ۳، «ــَـ ند» هستند:

خاک دل آن روز می‌بیختند
شبنمی از عشق بر آن ریختند

به‌عنوان یک مثال دیگر، در بیت زیر از حافظ، «نهادیم» ردیف، «مِی‌خانه» و «جانانه» قافیه‌ها، طبق قاعده ۲ «ان» حروف اصلی قافیه و طبق قاعده ۳ «ــِـ» حرف الحاقی مشترک است:

ما درس سحر در ره مِی‌خانه نهادیم
محصول دعا در ره جانانه نهادیم


ایام عزت مستدام

سلام و درود بر میهمانان عزیز صفحه جناب فریبرز رامیار، و با اجازه ایشان مجبورم به این بیانات متفرعنانه جناب هادی محمدی پاسخ بدهم که عادت کرده اند خودشان را بالاتر، باسواد تر و مهمتر از همه مخصوصا آدم های افتاده ای چون من بدانند.
جناب محمدی این همه مطالبی که ربط و بی ربط اینجا گرد آورده اید که به خیال خودتان مرا بکوبید، از فرط هیجان به نوشته های خودتان دقتی نفرموده اید و البته معلوم است که تعریف درستی از قافیه ندارید.
در مبحث قافیه ما مفاهم « کلمه قافیه »، « هجای قافیه » و « حرف اصلی قافیه» را داریم که باید به آن ها توجه کنیم. کلمه قافیه کلمه ایست که حرف اصلی قافیه یا « روی » را در خودش داشته باشد. در کلمه قافیه آخرین هجای اصلی را هجای قافیه میگویند که حتما باید جزو بخش اصلی و بنیادی کلمه باشد نه قسمت های صرفی آن مانند نشانه های جمع و موصولات و غیره.
طبق توضیحات خود شما در بند سه و مثالی که آورده اید:
« . . .
همان‌طور که گفتیم، قاعده ۳ مربوط به حروف الحاقی آخر قافیه‌هاست. طبق این قاعده، اگر در پایان قافیه‌ها یک یا چند حرف الحاقی بیاید، باید مشترک باشند. برای مثال، در بیت زیر از شهریار، طبق قاعده ۲، قافیه‌های «تباه» و «سیاه» در «اه» مشترک هستند و «ی» آخر قافیه‌ها حرف الحاقی است و طبق قاعده ۳ باید مشترک باشد:

ماها تو سفر کردی و شب ماند و سیاهی
افزود شب غم به سیاهی و تباهی
. . . »
لازم نیست که کار آسان را آنقدر بپیچانید که خودتان هم در آن بمانید. کلمات سیاه و تباه هر دو آخرین هجایشان که « یاه» و « باه » هست می توانند با هم در قافیه ها شرکت کنند. چرا که حرف اصلی قافیه که در هر دو تا های ملفوظ « ه » است با حرکت یکسان « ا » و با حرف نخستین هجای قافیه که حتما باید متفاوت باشند و هستند یعنی ی و ب شکل صحیحی از قافیه را تشکیل می دهند و اصلا هیچگونه شباهتی با جواد و سواد مورد اشاره بنده ندارند.
در جواد و سواد هجاهای پایانی هر دو عینا یکسان هستند و « و » در هر دو عینا تکرار گردیده اند و در نتیجه نمی توانند در تشکیل قافیه های درست و دقیق شرکت نمایند.
با احترام و آرزوی دانستن نام دانشگاهی که به کسب دکتری و تدریس مشغولید تا از دور بهره مند از کمالات و دانش شما باشم.

بزرگورا باور بفرمایین که جواد با سواد همقافیه هستن

سلام سامان عزیزم درست میفرمایید ولی کو گوش شنوا

جناب سبک بار عزیز

بعد از توهین های زیر پوستی که به من کردید

کلا سخنان مرا نوشته اید در خصوص قافیه جز اینکه

فرموده اید آن هم نمیدانم با چه علمی

🔵 ( جواد) با (سواد) هم قافیه نیست


از سایر دوستان دعوت میکنم

مهرداد عزیزیان
ابراهیم هداوند
علیرضا حکیم
استاد استکی
استاد کوهواره
استاد سید محمد رضا لاهیجی و
حتی از تمام شعرای سایت

اگر گفتند ( جواد) با (سواد) هم قافیه نیست

من از این سایت میروم


در ضمن جناب سبکبار عزیزچون فرمودید آرزو دارید که بدانید من کجا تدریس میکنم دلم نیامد به آرزوی تان نرسید بنده استادیار دانشکده ی زبان و ادبیات دانشگاه مونته پاریس هستم تشریف آوردید چای یا قهوه در خدمتم

ایام عزت مستدام

درود و سلام سامان عزیز و بسیار خوش اخلاق. ممنونم که مرا راهنمایی کردی و باور می کنم که سواد و جواد با توضیحاتی می توانند هم قافیه باشند و یا همان کلام شما که هم قافیه اند صادق می باشد. این اعترافی است که هر کسی از بزرگ گرفته تا کوچک، از مدیر گرفته تا کاربر، از پیر گرفته تا جوان باید انجام بدهند و به خطای خودشان اعتراف کنند و عذرخواهی هم انجام بدهند. هم از شما هم از جناب محمدی، اما فقط برای این بخش از سخنانشان و بحث ما در موارد دیگر باقی می ماند.
برای روشن شدن اذهان دوستان و میهمانان عزیز این صفحه ، و البته عذرخواهی از جناب فریبرز رامیار صاحب خانه ، و کسانی که استادند نه تازه کار از نظر من یا نوآموز که همه ما هنرآموزیم با چند روز و ماه فاصله از هم ، اجازه می خواهم توضیحاتی عرض کنم.
تعریف قافیه و عناصر و اجزای سه گانه آن را بنده به هیچوجه از نوشته های جناب محمدی برداشت نکردم و فقط برای اثبات سستی استدلالشان از خودشان نقل قول کردم که مثال های تباه و سیاه شباهتی به بحث ما دو نفر ندارند و توضیح سواد و جواد متفاوت و مهم است.
هدف اصلی از این نقد نوشتن ها و اشتباهات و اصلاحات رینک بوکس یا تشک کشتی نیست که یکی برنده شود یکی بازنده بلکه به قول معروف بحث های طلبگی است که در جریان آن و ماحصل آن جوانب مختلف موضوعات نظری روشن و آشکار شود.
بنده بنا به توصیه جناب محمدی و فرمایش شما رفتم و چند ساعتی را صرف مطالعه در بهترین منبع و مرجع این مطالب جناب دکتر سیروس شمیسا و دیوان حافظ نمودم و به نتایجی رسیدم که بیان آن ها پس از اعتراف به اشتباه خودم و تحمل مزه تلخ آن از جانب خودم ، در عوض برای دوستان دیگر از جمله خود شما که مرا بدون شرح و بیان موضوع وادار به پذیرش نظرتان می کردید خالی از فایده نیست.
پایه نظری و تئوریک قافیه همانی است که در پاسخ جناب محمدی عرض کردم و همه آن مطالب صحیح است و هیچ هم شباهتی به توضیحات گنگ ایشان نداشت.
در اشعاری که دارای قافیه اند کلمۀ قبل از ردیف اگر وجود داشته باشد ، نقش کلمه قافیه یا به اصطلاح خود قافیه را ایفا می کند.
آخرین هجای این کلمه دارای « واک » یا حرف اصلی قافیه می باشد که معمولا آخرین حرف یا واک هجای قافیه می باشد. مگر در زمانی که هجای قافیه منتهی به « ها » ی غیر ملفوظ باشد که صدای کسره می دهد آنوقت واک قبل از « ها » نقش « رویّ » یا حرف اصلی قافیه را ایفا می کند و « ها» ی غیر ملفوظ در همه قافیه ها عینا تکرار میشود.
مثال هجای قافیه اغلب ، و مخصوصا در جواد و سواد از دو صامت و یک متحرک در وسط آن ها تشکیل یافته است که روی یا حرف آخرین یا حرف اصلی و حتی متحرک وسط عینا تکرار می شود. می ماند به واک یا حرف نخستین هجای قافیه که شایان دقت برای کلیه دوستان از جمله اساتید صاحب ادعا می باشد و اشتباه من نه از روی سهو بلکه از روی کم دانی و حتی نادانی در همانجا روی داد و خوشحالم که بهای تلخی دادم اما معلومات شیرینی برای خودم و کسانی که از من مطلب یاد می گیرند کسب نمودم.
لطفا دقت کنید. می خواهم عین مطلب را از منبع فوق نقل کنم:
« . . .
1- در قافیه های تک هجایی صامت آغازی باید حتما متغیر باشد ( سر - در ) و اگر متغیر نبود دو قافیه باید حتما اختلاف معنی داشته باشند ( گور - گور ). اما در قافیه های چند هجایی صامت آغازین می تواند متغیر نباشد ( پرواز - آواز یا درو _ رو ) .
. . . »
لطفا دقت کنید در قافیه های چند هجایی صامت آغازین می تواند متغیر نباشد. نه که همیشه ما می توانیم کلماتی بنویسیم که هجای پایانی آن ها « واد » باشد و ما آن ها را بصورت قافیه بیاوریم. در صورت ناچاری می توانیم این کار را انجام بدهیم. دقیقا بخاطر همین می توانیم، بنده معترف به اشتباه شدم و همان اول هم این کار را کردم که حمل بر توجیه نباشد. مصداق شهامت اخلاقی برای من و همه کسانی که اشتباه می کنند اما بروی خودشان نمی آورند این است. کاش این اشتباهات در مورد قافیه بود فقط.
برای فهم بهتر موضوع به دیوان حافظ مراجعه کردم و با احساس شرمندگی دیدم که حافظ نیز از قافیه هایی که دارای هجاهای همسان بودند استفاده کرده است و تقریبا در همه غزل هایش یکی دو تایی می توانستم ببینم. لازم نبود همه غزل را بخوانم فقط با مرور قافیه ها مشخص می شد.
با این همه به عیان می دیدیم که استفاده از هجاهای همسان در طول یک غزل
نه یک قاعده بلکه امری استثنایی و از روی جبر بود
که این هم امتیازیست که تئوری پردازان ما برای راحتی شعرا و وسعت دادن به میدان محتوی قائل شده اند.
اما مصداق آن در دوبیتی جناب فریبرز رامیار که کلا سه کلمه قافیه بیشتر نداشت آوردن
مراد و جواد و سواد
به منزله اینست که حافظ از دوازده کلمه قافیه هشت تای آن ها دارای هجاهای پایانی یکسان اختیار کند که هرگز چنین چیزی وجود ندارد. تازه این هم در خود تیک سبز من با احتیاط و آرزوی این که خودم اشتباه نکنم و با هزار چرب زبانی بیان شده بود و جایز نبود که ناظم مدرسه وارد کلاسی شود و برای یک اشتباه کوچک معلم اورا در پیش همه حاضران در کلاس خرد کند. گفته بودم نکته ای حساس و بسیار دور از چشم. حالا تصدیق می کنید که من اعتراف کردم و خودم را سبک از سنگینی اشتباهم نمودم اما انتقاد سنگین تر و بسیار کوبنده تر از آنِ کسانی است که به بهانه نقد و کامنت هر جوانه نوظهوری را لگدمال کنند و در جاهای دیگر یک کارت پستال خیلی عالی بود آفرین دست مریزاد در ذیل سروده هایی قرار می دهند که خالی از عیب نیستند. این بحث ها در مجرای علمی چه در مورد نقد اشعار و چه در مورد خود موضوع نقد ادامه خواهد داشت و برای همه ما مفید است.

در ضمن دانشگاه مونته پاریس در جستجوگر گوگل در تهران یافت نشد اما در فرانسه به عنوان یک دانشگاه غیر انتفاعی شناخته شد.
خوب است که من خودم راحتم یک کارشناسی در ریاضی کاربردی از پیام نور مرکز دماوند با معدل سیزده و نیم و در طول هشت سال و در سن پس از پنجاه سالگی.

جناب سبکبار عزیز

خدا را شاکرم که زکات علمم را دادم و مطلبی به اندوخته های شما در خصوص قافیه اضافه شد و به اشتباه خودتان پی بردید.
برایم قابل احترام هستید و بحث های ما فقط جدل های طلبگی برای آموختن است و لاغیر چرا که هیچ کس با کسی پدر کشتگی ندارد

و اما در خصوص دانشگاه چون به فرموده ی خودتان غیر از دانشگاه پیام نور مرکز دماوند دانشگاه دیگری را تجربه نکردید
بحث در خصوص دانشگاه را میگذارم برای وقتی که تشریف آوردین پاریس و قدم بر دیدگان من نهادید و ان شالله اگر عمری برایتان و برایم باقی بود باهم از آنجا هم دیدن خواهیم کرد

بمانید به مهر و بسرایید

ایام عزت مستدام

#سید_هادی_محمدی

سلام.سید قربان جد شما هما نطوری که حصار سکوت کاذب جنابعالی شکستنی خود را خلیفه الله دانسته زود قضاوت نفرما حقیرپای از گلیم فرا ننهاده چیزی جز بیان اندوخته که به نوعی جواب آقای آزادبخت عزیز هم می باشد نگفته وادعایی هم ندارم لیک جناب امیر را چنان ولی الله دانسته بجای ذکر خدا که ستوده قرآن سوره مبارکه شعراست ندانسته علی\'ع\' خضرزمانه من وشماست اگراعتقادبه رجعت داریدخوبان خدا که معصومین چراغ تابان محفل خداینداحتیاج به معرفی ندارندعامه چنان برایشان شناخت دارند با استنادبرآیه قرآن چنان فرزندان خود بس از سر نسیان به عداوت برخواسته با شیطنت تیشه به ریشه خود می زنند بیایید عاقلانه از عینک امامت بر خلقت نگاه کرده عشقانه عاقلانه مومن باشیم یا ایهاالذین آمنو امنو انشالله با منطق قرآن مربی هم باشیم

سلام.سید قربان جد شما هما نطوری که حصار سکوت کاذب جنابعالی شکستنی خود را خلیفه الله دانسته زود قضاوت نفرما حقیرپای از گلیم فرا ننهاده چیزی جز بیان اندوخته که به نوعی جواب آقای آزادبخت عزیز هم می باشد نگفته وادعایی هم ندارم لیک جناب امیر را چنان ولی الله دانسته بجای ذکر خدا که ستوده قرآن سوره مبارکه شعراست ندانسته علی\'ع\' خضرزمانه من وشماست اگراعتقادبه رجعت داریدخوبان خدا که معصومین چراغ تابان محفل خداینداحتیاج به معرفی ندارندعامه چنان برایشان شناخت دارند با استنادبرآیه قرآن چنان فرزندان خود بس از سر نسیان به عداوت برخواسته با شیطنت تیشه به ریشه خود می زنند بیایید عاقلانه از عینک امامت بر خلقت نگاه کرده عشقانه عاقلانه مومن باشیم یا ایهاالذین آمنو امنو انشالله با منطق قرآن مربی هم باشیم.

عمه بنده بود پاشنه صفحه خصوصی بنده را کند این چندروز از بس پیام داد شماره تماس خواست و استاد استاد کرد و پاسخ نشنید یا پیام داد توسط خواهرش شمشیر از غلاف بیرون بیاور لاهیجی، بنده خدا من که اصلا با شما کار نداشتم و ندارم این شما بودی که یکسره پیام دادی و مزاحم شدی، نکنه فکر کردی منم میام برات می نویسم نابغه ای، نه آقای ناشناس که غوره نخورده مویز شدی و دنبال تعریف و تمجیدی و مشخصم شد ادب چندانی ام نداری شما بدو شعر و واضحات شعر را نمیدونی فقط ادعا داری
، نقدتم واگذاشتی که تعریف بشنوی اما من فلان فرد نیستم که هنداونه زیر بغل کسی مث تو بگذارم و نابغه صدات کنم، بله شما نابغه ای، نابغه بد نوشتن

حزب باد که میگن شمایی تا دیروز استاد بودم و التماس شماره تماس کردی و پاسخ نشنیدی پیامت را دادی خواهرت آورد حالا که نقد شدی اونم با خواهش و تمنای خودت لاهیجی شد بدعالم، ضمنا از قرآن سوءاستفاده ابزاری نکن حاج آقا فارسیت میلنگه از قرآن استدلال میاری!!!!!!

راستی حاج آقای قرآن خوان عربی دان
ان شاءالله املا درست است
انشالله یعنی نعوذا بالله
خدا را به خاک بسپاریم
بد نیست به جای دنبال تمجید و تحسین بودن کمی مطالعه کنی


والسلام
ارزش وقت گذاشتن بیشترو نداری

سلام .میانبر قصد زیارت کردن صفای خاص دار محضرخداییم نگوییم بدو میل به ناحق نکنیم'جامه کس سیه ودلق خود ارزق نکنیم