واپسین سبو

با سلام و عرض ادب
و با تبریک عید نوروز و بهار

یکی از شگردهای شاعران استفاده از صنعت مبالغه یا اغراق است
پر شدن سبو از دریا یکی از همین اغراق هاست که به دل می نشیند. این مبالغه یک مبالغه بیراه، درآوردی و یا یک تعریف بیخودی و صرف نیست بلکه تمثیلی است اغراق آمیز که ریشه در حقیقت دارد
به یاد شعر «عاقبت گل کوزه گران خواهی شد» افتادم همینجا هم اشاره می کنم که کوزه می تواند نماد یک انسان عارف یا عارف مسلک باشد که اگر حقیقت را (دریا را) دریابد آنوقت آن نتیجه شگفتی که شاعر از آن صحبت می کند (که نه آبش به بیراهه دیگر سد) برایش اتفاق می افتد.
البته این تمثیل زیبا همراه شده با صنعت مجاز( دریا به جای آب) و همراه با نمادگرایی (کوزه، دریا، خاک، آتش، سنگ، سد و...)

با تشکر از شاعر به خاطر انتشار شعر و مجوز نقد