ناخدای کشتی

ناخدای کشتی
عاشق زارت شدم من، تا که دلدارم شوی
مونس تنهایی درد دل زارم شوی
دل سپردم بر تو ترسا تا رها گردم ز خود
 قصد ایمانم کنی و دین و دیندارم شوی
پای تو بنهاده ام سرمایه جان را که تا
رونق و دلگرمی آشفته بازارم شوی
حال که ببریده است از غصه ی نانم امان
دست بگشا تا ز نا امنی نگهدارم شوی
دل به امید تو بر دریای طوفانی زدم
ناخدای کشتی در گل گرفتارم شوی
من بیاد چشم شهلا قدّ رعنا زنده ام
با رخ زیبا بیایی و مددکارم شوی
گشته ام مهمان چشمانت پری رویا بیا
شاهد بی خوابی چشمان بیدارم شوی
از طبیبان جهان نومیدم و دل کنده ام
تا به بالینم بیایی و پرستارم شوی
روز و شب در انتظارم تا شوم مهمان تو
یک شبی را میزبان قلب بیمارم شوی
ظلمت شب، موج دریا کشتی گم کرده راه
چهره بگشا لحظه ای ماه شب تارم شوی
 شرط انصاف این نباشد تا به وقت مردنم
شاهد رقص سر و تن ، بر سر دارم شوی
آن زمان که خاطراتم می‌رود از یادها
یادگاری پر بها از جمله آثارم شوی
  عاشق زارت شدم باز این دم آخر بیا
تا که خود آگه ز رنگ زرد رخسارم شوی