سرزمین کهنه ی تکثیر

سلام

سیاهه ای علی سبیل اجمال به ورق آورم بو که نیکان را نیک افتد و نیاکانم را بهانه رحمت لاشریک گردد

اول اعراب را لااقل زیر کلمه بنهید تا بیش ازین خاطر شریف اعراب خصمان مکدر نگردد

دویم جهنم برای خلیل و نیز سیاوش گلستانست

سیم قافیه بعد دیداری هم دارد ولی قافیه ای که آوردید چون انتهایش مشابه است کمتر به چشم می آید تلفظ هم که یکیست به گوش نمی آید
استاد فردوسی قدس سره گویا می فرمایند

چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی
خداوند امر و خداوند نهی

البته جناب عزیزیان درین وانفسای قافیه سازی عقب نشینی کار ما را به کدامین قوافی شیر پاک نخورده ختم خواهد کرد
معذالک یکی از زیباترین بندها و شاید زیباترین همان بند فصل و نسل است ابتدا ظاهرش را قدری چشم نواز کنیم

دید آن گلی که بر سر دنیا نزد گلی
دلخوش به حل مساله با نسل دیگر است
همچون کتاب قصه به دستان کودکان
فصلی نخوانده در هوس فصل دیگر است

مصرع اول شکوه ایجاز را نشان میدهد دو ضرب المثل را خلاصه کرد در یک مصرع

یک چه گلی بر سر بگیرم

دو چه گلی به سرم زدی

احسنت شیر مادر حلالت

بیت دوم مرا به یاد این بیت استاد رهی معیری رضوان الله تعالی علیه انداخت

طی نگشته روزگار کودکی پیری رسید
از کتاب عمر ما فصل شباب افتاده است

بحثی ذیل این بیت هست
بزرگی گویا میگوید بر اساس اظهار نظر شاعر در بیتی که می گوید فصل شباب افتاده است باید مقداری از روزگار کودکی هم از دفتر زندگی شخص افتاده باشد
پیشنهاد ایشان
تا که شد طی روزگار کودکی پیری رسید
البته در قالب بیت جدا نه بیت مندرج در یک غزل
پاسخی نیز داده شده است که
شاعر در پی این نیست که بگوید تمام یا بخشی از فصل کودکی هست یا نیست در پی نفی کلی یک فصل است و این فقط در باب فصل جوانی وی صدق کرده حال تمام کودکی را گذرانده باشد یا بخشی را

خوب اجمال ما مفصل شد به یاری حق چه در مطالب خویش و چه در مطالب منقول از هیچ علامت سجاوندی و اعراب استفاده نکردم

حسن ختام غزل استاد رهی رحمت الله علیه

در قدح عکس تو یا گل در گلاب افتاده است
مهر در آیینه یا آتش در آب افتاده است

بادهٔ روشن دمی از دست ساقی دور نیست
ماه امشب همنشین با آفتاب افتاده است

خفته از مستی به دامان ترم آن لاله‌روی
برق از گرمی در آغوش سحاب افتاده است

در هوای مردمی از کید مردم سوختیم
در دل ما آتش از موج سراب افتاده است

طی نگشته روزگار کودکی پیری رسید
از کتاب عمر ما فصل شباب افتاده است

آسمان در حیرت از بالانشینی‌های ماست
بحر در اندیشه از کار حباب افتاده است

گوشهٔ عزلت بود سرمنزل عزت رهی
گنج گوهر بین که در کنج خراب افتاده است

یاد استاد رهی گرامی
شش رجب چهل و سه
نوزده بهمن در آستانه بهار چهل و چهار
سیاوش
اصفهان

با سلام بر اهالی شعر ناب
و مهرداد جان ترین


شعری روایی برای مرور گذشته ی نادیده اما زیسته، شرح نفرین شدن انسان و مردمانی از ابتدا، خطاب به مخاطبِ شعر و مردمانی که خود جزو همان نفرین شدگانند در اسارت هیولای زندگی و زیستن.
چهارپاره با بندی خوب آغاز شد برای همگام کردن مخاطب با خود، که قوی و با جاذبه شروع شد، بیا با من قدم بزن از آغاز نسل، از کودکی پابرهنه ی من تا کوچه های نوجوانی و تا اینجا که خود یک انسان بود، یک پدر بود، حالا پشت شیشه یک پدرم، و پدری که خواهد امد، همچنین مهرداد با اشراف به این علم که دانشمندان برای تعیین میزان آثاری که هر فرد روی محیط زیست گذاشته چه آثار جرم و تواب چه آثار منفی و مثبت اصطلاحی به نام رد پای محیط زیستی مانند رد پای آب، کربن دی اکسید، غذا و… تعریف کرده اند و شعر با بوی خفیف تلمیحی که مهرداد خیلی خوب و عامدانه یا ناخواسته در شعر تزریق کرده شعر پر وپیمان بود چون مضمون مشخص، تسلط بر وزن، سلامت قافیه
(مهرداد جان در مورد فصل و نسل در مصراع و بیت مورد نظر زمینه ای ایجاد کردی که مخاطب حرفه ای فصل را بعنوان قافیه با نسل قبول کند زیرا :
همچون کتاب قصه به دستان کودکان
فصلی نخوانده در هوس فصل دیگری است
اینجا آوردن نام *کودکان* که قانون گریزند و* نخوانده* که تداعی کم اطلاعی و بیسوادی است دلیلی ایجاد کردی برای توجیه قافیه نادرست(از نظر برخی ) نسل و فصل و حتی به قوت شعرت کمک کردی)
یکدستی زبان،خیال انگیزی، بازی زبانی مثل : گِلی و گُلی، واج آرایی مثل :مثل پدر پشت پنجره،اجرای تقریبا خوب، از امتیازات شعر مهرداد است.
اما ذکر یک نکته هم خالی از لطف نیست خط روایی شعر در نگاه اول سیر منظمی نداشت خوب دقت کنید :
روزی نشست(شخص اول شعر شاید خود شاعر) پشت پنجره به گذشته رفت و به کوچه های کودکی بعد به جاده نوجوانی بعد به جوانی و بعد مردی(همان کودک بزرگ شده) را دید که فرزندی به دنیا(جهنم) آورده اینجا برام سوال پیش میاد، کسی که پشت پنجره نشسته همان راوی است؟ یا خود شخصی است که به گذشته می روند؟ یا آن جوانه ایست که به جهنم قدم گذاشت؟اگر راوی دانای کل است چرا فقط مرد چرا پسر چرا مادر نه چرا دختر و چرا جنسیت به کار رفته؟
اما پاسخ :شعر از دید دانای کل روایت میشود.
دانای کل ،میگوید
مردی نشست پشت پنجره، که در ادامه مشخص میشود که پیر شده ،چون راوی میگوید نشست مثل پدر پشت پنجره، یعنی روزی پدرش این چرخه را رفته و حالا رسیده به این مرد که پسر اوست.
این مرد مینشیند و مسیرش را میبیند، کودکی،نوجوانی،بزرگسالی،ازدواج،بچه دار شدن
ولی جواب پرسشهایش را با بچه اش هم نمیگیرد و میبیند مثل پدرش که مرده/ قاب عکس پدر/ او هم پشت پنجره نشسته و همان تکرار ها و تکرارها.


با خیلی از اشعار مهرداد موازات داشتم دلیلش را هم ذیل اکثر اشعارش نوشتم اما انصافا زبان و کلام این شعرش برایم دلچسب بود انقد دلچسب که ملزم شدم اندکی میان مشغله ای بزرگ بیایم و بنویسم
هرچند شعر جای پرداخت بیشتری هم داشت


یاحق 🌿🌿🌿

درود و عرض ادب محضراساتیدارجمند🙏❤🍃
دوستان عزیز شاعر و جناب عزیزیان گرامی 🙏🌹
با اجازه پنجره ای سبز را می گشایم روبه بهار و شکفتن
البته مطالب برشهایی از کتاب راز بزرگ عالم است. نوشته ی شب نما 🙏❤🍃🌹
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

دربایگانی دی ان ما . بخش معنوی دی ان است در دی ان اکدهایی برای تعالی وجود دارد . وارتباط آنها به وسیله ماهیت مفهومی عمیق از معنوی هندسه واعداد وموسیقی و رنگ برقرار می شود .
مبحث اعداد وفرکانس های موجود درآنها با فعالسازی دی ان ا ارتباط دارد و یک سری فرکانس های اعدادی خاص به نوعی با سطوح مختلف دی ان ا درگیر ومربوط هستند.

حقیقت این است علم امروزی تنها سه درصد از توانایی های دی ان ا انسان را کشف نموده است ونودو هفت درصد زائدو بی فایده افتاده است .همچون آسمان خراشی که تنها چند چراغ روشن داردو همه خاموش هستند
مکانیزم بدن انسان گونه ای خلق شده است که اگر چیز بی فایده ای باشد آن را دفع می کند چرا پس ازاین همه سال و نسل ها هنوز حفظ شده آن پنج رشته ی دوتاییست که سالیان سال غیرفعال مانده .
اولین بار دانشمندروسی به آن اشاره داشته اند وبه آن اصطلاحا دی ان سایه می گویند علم زمانی قادر خواهد بود به حقیقت آن ده رشته دست یابد که آن را از سایه بیرون می آورد که بپذیزد
آیا خواهند پذیرفت


این بخش مربوط به احساس و معنویت انسان می باشد..
به دلیل اینکه انسان ها سالهاست دیگر به قلب خود گوش نمی دهندو کانالهای ارتباطی و مراکز مربوط به قلب را تعطیل کرده اند باعث شده مادر یک جهانی که ازلحاظ روحانی و معنوی ناقص و دچار کمبوداسا خالیست زندگی کنیم و توانایی شهودی و شفابخش ما به میزان زیادی کاهش یافته واین باعث شده تنها از ده درصد توانایی مغزی خود استفاده بریم .


این یعنی دی ان ا انسان کامل وبی نقص باید دوازده رشته باشد نه دورشته ودرآن صورت آن انسان روحانی شناخته خواهدشد .

معنی یک انسان کامل بسیار متفاوت از یک انسان ضعیف آسیب پذیرو دارای کمبود های روحی امروزیست.
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

و
ما بیش از آنکه این جسم باشیم و ماده و دربند دنیای مادی و مادیات روحی هستیم در حال تجربه ی انسان بودن شاید هم شدن آنچه هزاران سال است سبب دوری انسان ها از اصل و
خود شده است که البته درونیست...

و به زیبایی تمام دراین شعر تصویرشده است
زجر هزارساله ی انسان ها، از نسلی به نسلی دیگر
که فقط رنگ دیوارها متغیر بوده و زندان همچنان استوار
به امید رهایی انسان از حجاب ها و پرواز.

هم راز هزاره ها
هویدایی در این واژه ها

سپاسگزارم از حوصله و همراهیتان
سایه ی همگیمان مهر حضرت دوست. آمین.