گفتگویی صمیمانه بادلم

باسلام وتشکرازدوستان واساتیدی که همیشه مراموردلطف خودقرارمی دهندباحضورشان دراین صفحه
شعرم رادوباره ویرایش زدم چون احساس کردم دریکی دوجا دچارمشکل کوچکی است وویرایش شودبهتره
ازجمله مصراع سوم و کلمه ی درگیرهم دوبارتکرارشده که درگیردرمصراع دوازدهم راحذف کردم وکلمه ی دنبال راجایگزین کردم وشعربدین گونه ویرایش شد:

ای دل کمی هم بی خیالی کن
بگذاردرحال خودم باشم

فارغ شوم ازعالم وآدم
درگیراحوال خودم باشم

ای دل نسوزان دل برای غیر
تافکرآمال خودم باشم

دراین خزان سردبی مهری
پیچیده درشال خودم باشم

ای دل نکن دیوانه گی دیگر
تااندکی مال خودم باشم

مثل تمام مردم عاقل
دنبال امیال خودم باش

پرگیرم ازاین شهربی احساس
یک بارهم بال خودم باشم

باتشکرازجناب مازیاربه یشنهادایشون مصراع آخر دوباره ویرایش شد...

دوستان عزیزم اگرمشکل دیگری هست خوشحال میشوم راهنمایی ام کنید

درود بانو عجم عزیز شعر خوبی است.
همه‌ی اشعار شعرا در یک سطح نیستند شدّت و ضعف دارند.این شعر هم تا اندازه‌ای سطحی‌ است.عناصر شعر در آن کم‌رنگند.این حس که انسان سر در لاک خود بکند و برای دیگران نباشد پذیرفته نیست زیرا انتظار می‌رود شاعر به فکر انسانها و جوامع هم باشد.شعرای زیادی جان خود را برای مردم داده‌اند. هر چه قدر شعر وسعت فکری بیشتری داشته باشد غنی‌تر است. ( در شال) خود فرو رفتن از نظر نحوی درسته، ولی (بر شال) نمی‌شه. چون( بر) به معنای روی است .و تنافر معنا به وجود میاره. و مورد دیگه من هم موافق «یک‌لحظه» نیستم این تصمیم باید تداوم داشته باشد .
به نظرم« از این به بعد بال خودم باشم» معنی بهتری داره ولی« بعد» باید به خاطر وزنش فکری به حالش بشه البته شما خود در این موارد استادید .
اما هنوز باید رو‌ شعر کار کنید تا ذهنی‌تر بشه. بانوی گرامی از اینکه من بیشتر روی ایرادات تکیّه می‌کنم. پوزش می‌خوام ،می‌دونم شما دنبال تشویق نیستید.
موفق و پیروز باشید

درود بر نابیان گرامی
در محضر استادان اظهار نظر کردن اگر دقیق و مستدل نباشد قطعا تبعات دارد.
منتها از آنجا که بنده با این قطعه ارتباط خوبی برقرار کرده ام تصمیم گرفتم نظری با رنگ سبز بر این صفحه اضافه کنم و در این اظهار نظر مبنا را بر ویرایشی گذاشته ام که بانو عجم با تیک نقد ارسال کرده اند.
وقتی شاعری میگوید گفتگویی صمیمانه با دل
منظور چیست؟
اصول صمیمیت چیست؟
ملاک تشخیص چیست؟
آیا غیر از صداقت است؟
تا کنون گفتگوی دوستان صمیمی را دیده اید،شنیده اید؟ با دوستان واقعا صمیمی خود چگونه گفتگو میکنیم؟
اعتقادی (تا آنجا که بنده سواد دارم) در میان بوداییان مطرح است که البته مربوط به آن مکتب نیست و قابل تعمیم است. آنها میگویند انسان ۳ چهره دارد
اولی را به جامعه نشان میدهد
دومی را به نزدیکان
سومی را فقط خودش میبیند
و آن چهره واقعی ترین چهره ی انسان است.
و البته دومی نیز قابل استناد است چون انسان با نزدیکان خودش هم تقریبا صادق است ( نه تحقیقا)

حال شاعری دارد با دلش نجوا میکند.دل در واقع خود شاعر است( پس دارد با خودش و با چهره تماما واقعی خودش صمیمانه صحبت میکند تا مگر راهی برای عبور از تنگنای زندگانیش بیابد)
حتی از منظری دیگر،
شاید اگر "فروید " شاعر بود و فارسی زبان در مورد این شعر مینوشت: این گفتگویی است از زبان " ایگو" با " سوپر ایگو" که سعی دارد کفه ی رفتار و خط مشی زندگیش را کمی به طرف " اید" سنگین تر کند !

شاید این سوپر ایگوی جناب حکیم عزیز بوده که تحریک شده و ایشان را وادار به نوشتن میکند، چون در واقع این شعر فقط به ضرر سوپر ایگو است!
البته بنده نه فیلسوفم نه روان شناس و نه مکتب شناس و نه منتقد و نه حتی عروض دان.
بنده قصد دارم آنچه که در ذهنم از این شعر در می یابم را به روی صفحه ی پیش روی عزیزان منتقل کنم.
پس با بانگ بلند اعلام میکنم بنده هیچ ادعایی در هیچ زمینه ای ندارم.

با این مقدمه برداشت خود را از شعر خدمتتان ارائه میکنم🙏

ای دل کمی هم بی خیالی کن
بگذار در حال خودم باشم

ای درون آرمان خواه و انسان دوست من، کمی از آرمان هایت عقب نشینی کن،اجازه بده کمی هم خودم را دریابم!

فارغ شوم از عالم و آدم
درگیر احوال خودم باشم

که در واقع تاییدیست بر بیت اول‌. شاعر از ترجیح و برتری دادن ِ مصلحت نزدیکان به نیازهای خودش ،تحلیل رفته، و تمایل به بازیابی خود دارد. کیست که این رنج همیشگی را تجربه نکرده باشد؟
مگر اینکه اینقدر در زندگی خودخواه بوده که هیچ وقت و هیچ جا به نیازهای عاطفی و غیر عاطفی دیگر انسان ها توجهی نداشته است!

ای دل، نسوزان دل برای غیر
تا فکر آمال خودم باشم
!!! چقدر این ابیات صداقت دارند. حال در نظر بگیرید شاعر این شعر جدا از اینکه انسان است، یک زن است
که زن بودن خودش در دنیا فشار مضاعف است!
که مادر هم هست، که مادر بودن چقدر وظیفه مازاد بر شانه های یک انسان میگذارد.
آنچه ابیات یک شعر را جذاب و قابل موشکافی میکند شناخت نسبی از شخصیت صاحب اثر است.
وقتی شخصیت حضرت سعدی و حضرت حافظ را در اشعارشان بررسی میکنید ، احتمالا دریافته اید که اگر چه در کلیات تقریبا شبیهند ولی در جزئیات شخصیتی کاملا متفاوت دارند.
کما اینکه در شعری منتسب به حافظ هم اشاره میشود

استاد سخن سعدیست پیش همه کس اما
دارد سخن حافظ طرز سخن خواجو!

در این خزان سرد بی مهری
پیچیده در شال خودم باشم
رنج دیگر این است که گاها در مقابل توجه و انسان دوستیمان جوابی در خور که نمیگیریم هیچ، با خزان سرد بی مهری نیز مواجه میشویم.
از این رو تصمیم شاعر برای اینکه بیشتر به خود مهر بورزد چندان خودخواهانه بنظر نمیرسد!
شال =مهر
شاعر از شال ِ دیگران قطع امید کرده دوستان.
و این قطع امید را به اعتقاد بنده با هنرمندانه ترین و شاعرانه ترین شکل ممکن بیان کرده
و به همین جهت بنده این بیت را طلایی ترین بیت این مجموعه میدانم.
در مورد " در شال" و " بر شال" بنده نیز با جناب حکیم هم سو هستم و " در شال" که انتخاب شاعر بوده را صحیح میدانم.
 
ای دل نکن دیوانگی دیگر
تا اندکی مال خودم باشم
در واقع سوپر ایگو آرمان خواه است، و مایل به ارزشهای انسانی در حد اعلا ست ،و تحت تاثیر تربیت آرمانی پدر و مادر و جامعه و سیستم آموزشی و سیاست حاکم است.
حال یک انسان صاحب اندیشه هر چه بزرگتر میشود تطبیق این همه داده ی آرمانی با عقل برایش سخت و سخت تر میشود!!!
از این روست که گاها آنها را عاقلانه نمیداند
و به همین جهت است که شاعر با زیرکی میگوید دیگر دیوانگی نکن !!
البته از آنجا که در نهایت متاسفانه یا خوشبختانه " سوپر ایگوی" انسان های پاک همیشه پیروز میشود
شاعر مجددا با زیرکی میگوید
تا " اندکی" مال خودم باشم
یا در بیت آخر میگوید
" یک بار " هم بال خودم باشم
یا
" یک لحظه" هم بال خودم باشم
یا حتی در بیت اول داریم
ای دل " کمی" هم بی خیالی کن!!

تماما انتخابها هوشمندانه است. بنده نمیدانم برنامه ریزی شده انتخاب شده اند یا غریضی یا جوششی به قول دوستان. منتها باور دارم هوشمندانه است.


مثل تمام مردم عاقل
دنبال امیال خودم باشم
که در این بیت شاعر طعنه ای زیرکانه به اوضاع و احوال جامعه نیز میزند و از طرفی میکوشد تلنگری به دل بزند که او هم چشمم اندکی به واقعیات پیرامونی جلب شود !

پرگیرم از این شهر بی احساس
یک بار هم بال خودم باشم
مطمئن باشید شاعر ، این شهر را ترک نمیکند!!
او فقط قدری نفس میخواهد برای تجدید قوا.
این شعر درد دل یک انسان شریف است.
انسانهای آرمانی هیچ گاه خودخواه مطلق نمیشوند.
دقیقه ای میروند ، نفسی میگیرند، هوایی میخورند، بالی میزنند
و بعد دوباره بر میگردند و به شهر بی احساس
شال گرم مهرشان را تقدیم میکنند.

بنده در نظر اولم نیز گفتم که این شعر را سخاوتمند میبینم.
درود بر همه ی عزیزان ✋🌺

با سلام بر اهالی شعر ناب
و سرکار خانم عجم


این شعرتان چون باقی اشعارتان ناب و شنیدنی بود لذت بردم
در این بازارِ بیرونقِ اشعارِ تقریبا ضعیف میتوان شعر خوب هم خواند شعری که نه پر زرق و برق است نه بی‌تکلیف احساسی که به احساس مخاطب گره میخورد مثلا مابقی اشعار خانم عجم گرامی ساده اما پررنگ، لطیف، تصویر دار، اما بگذارید از آموخته هایم در کلاس و محضر شما و اساتید درسی پس بدهم
شعر بسیار زیبا بود اما با چند نکته در شعر موافق نبودم

_دراین خزان سردبی مهری
پیچیده در شال خودم باشم
بنظرم (پیچیده بر شال خودم) میتوانست منطقی تر جلوه کند کلمه* در *معمولا برای وصف وارد شدن/ رسوخ کردن/ استفاده می‌شود درمورد شال هم قطعا تنگنای قافیه باعث انتخابش در این بیت شده و وگرنه آنچنان تصویر گیرا و جذاب و بدیع دهان سوزی ایجاد نشده
_ مثل تمام مردم عاقل
درگیرامیال خودم باش
در این بیت هم واژه عاقل را مناسب ندیدم هم کمی بیت را از زیبایی کاسته هم وجه ارتباطی بین عاقل بودن و در امیال خود بودن بنظرم وجود ندارد کسی که عاقل است، فهمیده است جهان بینی بیشتری نسبت به آدم های عادی دارد پس تنها به فکر امیال خود بودنش منطقی نیست
_پرگیرم ازاین شهربی احساس
یک لحظه هم بال خودم باشم
*یک لحظه *در مصراع دوم معنا و رسانایی مصراع اول را دچار تنزل کرده چون بال گرفتن و پرواز کردن و از شهر فاصله گرفتن واز آدم‌ها دور شدن در یک لحظه نمی‌توانداتفاق بی افتد یا حداقل ساخت چنین تصویری برای مخاطب آن هم در یک لحظه مشکل وناممکن می‌شود.


اینها جزئیات ریز و قابل اغماضی بود که چیزی جز جسارت شاگرد در محضر استاد را نشان نمی دهد
(جا دارد همینجا پای شعر زیبایتان از حضور و نقد های مجدد و امید بخش استاد اخباری عزیز ذیل شعر دوستان تشکر کنم و ابراز خوشحالی)

یاحق🌿🌿🌿