شکستن سکوت

تو رفتی
آواز دادی:
ای فلک مجنون شدم
در شبستان های سرد قله ها عاشق شدم
در بیابان های شام ، سهم من نشد
در دل کارون ،  سهم من نشد
در خراسان، سیستان
خرمشهر شهر عشق
سهم من نشد..
انتظار این وصال اما چه شیرین است
برای تو ؛ نه ما
چه سکوتی داشتی ، این همه سال...
《 سکوت
گرانبار از فریادها
است
که از سینه‌ برخاسته‌
ولی از سینه به سوی دهان
راهی
نیافته‌》
سکوتت بوی آرامش میداد
و ما
مست آرامش تو بودیم
چه زیبا و بی صدا سکوتت را شکاندی
گفتی : بس است این همه سکوت و درد و زخم و رنج
گفت : آری زمان وصال ما کنون رسیده است
گفتی : ز عشقت تاب ندارم ، هم اکنون
گفتا : کنون بیا که زمان رسیدن است
                         
                   
                       شعر نو از :
                                       •°پرستویوسفی°•