هما

چو شانه ایم و هما را بکوب پا دل ما را
بزن پیاله و بگشا لبان خنده نما را
به عید چشم سیاهت نشسته ایم به راهت
که برق تیز نگاهت قمر نموده سها را
همین که با تو روانیم می کنیم جوانی
که عشق روی نهانی گرفته کل قوا را
بیا و قائله بس کن حسود را به قفس کن
تمام سینه نفس کن که می دمی تو خدا را
دلم ز میوه عشقت چشید و رفت ز جانم
ببین دوباره هوایت چه کرده آدم ما را
نکن خیال که دیگر به چشم ما نخوری بَر
که گر کنون نه، زمانی عجابتی است دعا را